Monk

Έχει πλάκα, ακούω πολύ Τελόνιους Μονκ αυτές τις μέρες, βυθισμένη στα ακουστικά μου, κι έτσι όπως χτυπάει το πόδι του στο πάτωμα κατά την ηχογράφηση, όλο νομίζω πως κάποιος μου χτυπάει την πόρτα.

Αλλά αυτό είναι το ελάχιστο που μπορεί να πει κανείς γι'αυτόν τον άνθρωπο. Μόνο φέτος τον κατάλαβα. Για την ακρίβεια τον κατάλαβα όταν στο μάθημα ο Γκλεν έπαιξε το Body and Soul από τον γαλάζιο αυτό δίσκο, Monk's Dream, τέλη του Φλεβάρη, κρύο τσουχτερό. Ίσως κάτι να σημαίνει που τόσο καιρό δεν είχα καταλάβει τις παραφωνίες του. Το απίστευο με την δυσαρμονία που μόλις ανακάλυψα είναι πως διαβεβαιώνει με τόση ζέση, με τόση συγκίνηση, με τόση ακατόρθωτη πίστη την αρμονία. Ο ασύμφωνος αρμονικά φθόγγος στρέφει την προσοχή στο σφιχτό οικοδόμημα της σύνθεσης. Η Σοφία μου θα το περιέγραφε καλύτερα. 

Ο Μονκ είναι πιο πολύ απ'όλους αυτός που δεν δέχτηκε να πει ψέματα. 

Χίλιες και μία

Αχ φλόγες που θα μας τυλίξουν. 

Τις βλέπω, τις βλέπω ήδη. 

Κακός Δον Ζουάν - παραβίασε το μέτρο χίλιες φορές. Κι αν δεν άνοιγε η γη να τον καταπιεί, μ'αυτή την κατάφωρη σκηνική ειρωνία, αχ αν δεν άνοιγε, μα τω θεώ, θα το παραβίαζε χίλιες και μία.

Roz

Γιατί ξεχνώ να γράφω, γιατί το αμελώ; Τώρα που παραδίδω τις τελευταίες μου εργασίες, δεν κοιμάμαι τα βράδια. Κυρίως εκεί που ξεκινά να ξημερώνει, γύρω στις έξι, πρώτο φως, στριφογυρνώ έτοιμη να με συνθλίψει η αγωνία, το δωμάτιο ασφυκτιά. Ανησυχώ πως δεν θα'ναι καλές, πως ό,τι έχω γράψει θα'ναι ρηχό, πως οι αφαιρετικοί τρόποι που θέλω να'χω δεν θα μεταφράζονται διόλου καλά στα Αγγλικά, θα'ναι σαν μουλιασμένες αοριστολογίες. Κι από την άλλη, δεν είναι πως βάζω όλη μου την ψυχή στην δουλειά - σαν να φοβάμαι πως αν βάλω πιο πολύ από αυτό που κάπως αόριστα λέω κι επαναλαμβάνω ψυχή, θα εξανεμιστώ. Κι έτσι δεν αφήνω κανένα σημάδι, πουθενά. Παρά μόνο σε μερικούς φίλους - ίσως. 

Αχ δύσκολη Άνοιξη κάθε Άνοιξη κάθε τι που πάει να χαράξει.