Home by the Sea

Help me someone, let me out of here
Living here so long, undisturbed
Dreaming of the time we were free
So many years ago

Συνάντηση πάντα στα δισκάδικα, 

συγκεκριμένα στο δισκάδικο της Ομήρου στη Νέα Σμύρνη. Τουλάχιστον μία ώρα περνάει χαζεύοντας τα CD. Δεν χορταίνω να ακούω για τις μπάντες που του αρέσουν. Ειδικά αγγλικό prog rock. Οι βασιλιάδες του: οι Genesis. Φυλλομετρούμε τις κατακόρυφες κασετίνες με τα CD. Αυτούς, τους έχεις ακούσει; Αν πω όχι, ο δίσκος μπαίνει αυτόματα στη στοίβα. Αυτή είναι η εκπαίδευσή μου, δεν θα με συγχωρήσω αν χάσω έστω λέξη, θα τα δεχτώ όλα τα δώρα προκειμένου να μάθω. Αν δεν βρίσκουμε έναν δίσκο, αφού έχει σκύψει άνετος, σαν μικρό παιδί, να ψάξει γονατιστός στα χαμηλότερα ράφια, ρωτάει τον ιδιοκτήτη, κι εκείνος θα ανέβει τις σκάλες και θα μας τον επιστρέψει ικανοποιημένος. Έχω επίγνωση πως το CD είναι μια "δεύτερη" διαδικασία για εκείνον που πέρασε ώρες ψάχνοντας βινύλια, όμως εφόσον ο ίδιος ψάχνει τώρα χωρίς ενοχή να μου δωρίσει CD, για μένα αυτή η ευτυχία μού φτάνει και μου περισσεύει.

Κράτησα όλα τα CD που μου χάρισε όλα αυτά τα χρόνια με ευλάβεια, τα τακτοποίησα στη δισκοθήκη μου στη Θεσσαλονίκη. Όμως άργησα πολύ - τραγικά πολύ - να ακούσω τους Genesis. Θυμάμαι τους έβαλα μια φορά να τους παίξω και τους έκλεισα. Δεν ήμουν εξοικειωμένη με αυτόν τον ήχο. Τα αυτιά μου είχαν συνηθίσει στην αοριστία της τζαζ, ποιος ξέρει.

Όπως συχνά συμβαίνει, έβαλα τελικά να ακούσω τους δίσκους όταν έψαχνα κάτι. Κι όχι μόνο τους δίσκους. Έπιασα να βλέπω όσα περισσότερα live στο youtube: ακόμη κι οι άγνωστοι σχολιαστές από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου έλεγαν με παράπονο ότι ο Phil Collins και η μπάντα γενικότερα δεν εκτιμήθηκε όσο τους άξιζε.

Images of sorrow, pictures of delight
things that go to make up a life
endless days of summer longer nights of gloom
waiting for the morning light
scenes of unimportance, photos in a frame
things that go to make up a life

Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να ζήσεις τη ζωή. Ίσως και να τη ζήσεις τελείως ήσυχος, χωρίς να λες πολλά και χωρίς να δείχνεις. Οπωσδήποτε όμως θα έρθει κάποια στιγμή που, ακόμη και στην απουσία σου, θα φανερωθείς, μέσω μιας ακινητοποιημένης εικόνας σε ένα βίντεο, από μια "σκηνή χωρίς σημασία", ή από το σύνολο των στίχων της μπάντας που άκουγες. Και αυτή η εικόνα που θα φανερωθεί δεν θα σηκώνει πλέον καμία άρνηση, καμία μεμψοιμιρία, καμία μικροπρέπεια: γι'αυτούς που θέλουν να ακούσουν θα είναι το σύνολο όσων υπήρξαμε.

Για τον Τζώρτζο, που αύριο στη γιορτή του θα μας λείπει.