Ένα απόσπασμα/Eccentric

Γράμμα στον εαυτό μου. Μεσημέρι του Ιούνη, σε λίγες ώρες θα προβάρω την αυριανή μου αποφοίτηση. Από-φυτό: βγαίνω ένα φυτό, που ακόμα δεν έχει μάθει τους τρόπους ευτυχίας. Με ευκολία βέβαια εντοπίζω συμπεριφορές μου άπληστες ή εκκεντρικές. Εκ των υστέρων, σε μια ρετροσπεκτίβα, διαπιστώνω πως το σχολείο μου δεν μου καλλιέργησε την εκκεντρικότητά μου - το αντίθετο. Προσπάθησε να τη δαμάσει. Και σήμερα πια, που επιδιώκω και θέλω να είμαι εκκεντρική, βρίσκω τύψεις εντυπωμένες, εμφυσημένες, εντοιχισμένες. Χρειάζεται δουλειά για να γδάρω από το σχολικό μου δέρμα μερικές συνήθειες που κόλλησαν κι επιμένουν. Η αποδοχή κι ανοχή για παράδειγμα της βλακείας. Τυχαία μου ήρθε.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ διαλαλώ πως η ανοχή είναι αρετή και χαρακτηριστικό του ευφυούς ανθρώπου.