Τώρα τι με έπιασε κι ακούω τούτο ασταμάτητα, ένας θεός ξέρει. Είναι ίσως που μου θυμίζει τόσο έντονα τα υπέροχα βράδια στην Αθήνα, και ξαναζώ όλα τα by night, που λέγαμε και με τον Κώτσο. Αθήνα μου...
(Όχι, μαμά, δεν νοσταλγώ.)
(Όχι, μαμά, δεν νοσταλγώ.)
νομίζω ότι αυτό θα σ' ενδιαφέρει, έπεσα τυχαία πάνω του:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://confluencefilmblog.blogspot.com/2009/02/coming-soon.html
ευχαριστώ πολύ, είναι τέλειο!
ΑπάντησηΔιαγραφή<3
ΑπάντησηΔιαγραφή