I

« Θα σου πω εγώ την αλήθεια. Δεν υπάρχει πόλη να γυρνάς. Ψέμματα κάνεις. Υπάρχει μόνο ένα στριφογύρισμα από το'να σημείο στο άλλο, κι αυτό το λες βόλτα. Κι εσύ, επειδή είσαι και φαντασμένος, το λες βόλτα με το σκοπό από πάνω της πατριδογνωσίας. Μόνο που σ'αυτό το πεδίο - να πώς λέγεται η πόλη σου - μόνο που σ'αυτό το πεδίο λαμβάνει χώρα μια δυστυχία που εσύ, ο μόνος τρόπος για να την φανταστείς, είναι να σου την παρομοιάσουν με έναν έρωτα που'χασες πριν δυο-τρία χρόνια. Μα αν βγεις από το κουκούλι σου, και δεν ξέρω αν θέλεις να βγεις από το κουκούλι σου, θα δεις πως η πολιτεία δεν καταρρέει επειδή το δικό σου, ένα, μόνο, μοναχικό, αδιαίρετο κι αμοίραστο παρελθόν σε σπρώχνει μακριά του - δηλαδή επιτέλους προς τα μπρος. Καταρρέει, παραπαεί, πώς να το πω, συντρίβεται διότι δεν υπήρξε ποτέ αυτή η πόλη πολιτεία, μα χαμόσπιτα διεσπαρμένα, από δω κι από κει. Γι'αυτό κοίταξε, αλήθεια σου το λέω, να μην αφήσεις τη διασπορά μέσα σου να μεγαλώσει. Κράτα κοντά σου όσους έχεις. »