Ιl fait gris à Paris, κι όλο ο νους δραπετεύει κι ονειρεύεται τη Λεωφόρο Νίκης, και ξέρω πως όταν θα'μαι στη Νίκης θα ψάχνω για άλλη χώρα: μοίρα και φύση. Σκέφτομαι την Μάτση, τη γ υ ν α ί κ α ποιήτρια που κάποτε έζησε εδώ κι αφιέρωσε μετά τα γαλλικούλια της στον Ανδρέα Εμπειρίκο, tu m'abysses. Κι η Γιουρσενάρ που τώρα έχω μπρος μου, αφιερώνει τα Διηγήματα της Ανατολής στον ίδιο άνδρα André L. Embiricos, στην πρώτη πρώτη σελίδα τυπωμένο το γνώριμο όνομα.
Κάθε μέρα περπατώ τη Froidevaux. Κατά μήκος του κοιμητηρίου. Δυό φορές, ίσως και τρεις τέσσερις. Δεν έχω πολλά να πω. Είναι οι λαχτάρες του Μαγιού, που λέει κι η Μάτση, που ασφυκτιούν και περπατούν περίλυπες τέτοιες μέρες γκρίζες. Καρτερώ τα γλυκά απόβραδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου