Αl Atlal

Al Atlal σημαίνει Τα Ερείπια.

Ποίημα του Ibrahim Nagi που τραγούδησε η Καλσούμ. Αντιγράφω μερικούς στίχους από τον πολύτιμο και μοναδικό Φώντα Τρούσα (αναρωτιέμαι σε ποιον ανήκει ο μεταφραστικός κόπος): 

Καρδιά μου μη ρωτάς πού πηγαίνει το πάθος όταν φεύγει. Ήταν το προπύργιο της φαντασίας μου που κατέρρευσε. Δώσε μου να πιω, και πιες κι εσύ πάνω σ’ αυτά τα ερείπια. Και πες εσύ την ιστορία, καθώς για μένα μιλούσαν μέχρι τώρα τα δάκρυα. Πες μου πώς έγινε εκείνη η αγάπη μια είδηση απ’το χθες. Μια ιστορία πάθους, που δεν μας αφορά. Ποτέ δε θα σε ξεχάσω…

Προπύργιο της φαντασίας δικό μου καιρό υπήρξαν μερικοί σκόρπιοι μιναρέδες, από πολύ μακριά τους έφτανα και τους άφηνα να στήνουν το φανταστικό τους σκηνικό για κάτι που δεν θα συνέβαινε ποτέ. 

Χθες η πόλη. 

Στην άκρη της πόλης, στην αυλή του διατηρητέου νεοκλασσικού όπου αυτό το χειμώνα βρίσκουμε το στέκι μας, υπάρχει ένα πηγάδι. Βρίσκεται δίπλα στα μαρμάρινα σκαλιά με την σκαλισμένη κουπαστή. Το'χουν σκεπάσει με ένα στιβαρό, προστατευτικό τζάμι κι όπως σκύβεις προσεχτικά να δεις μέσα του πιο πολύ μαντεύεις παρά καταλαβαίνεις το μεγάλο του βάθος. Το τζάμι είναι πάντα υγρό από την υγρασία που δημιουργείται στο εσωτερικό και τα νερά που κυλούν στον βυθό του.

Ξέρω πως θα με ταλανίσει καιρό η εικόνα αυτού του σκεπασμένου πηγαδιού: μια μεταφορά που δεν κατάφερα να φτιάξω, μα που πιο πολύ δεν θέλησα να πιστέψω. 

Λίγο να κοιτάξεις πίσω από το ροζ νεοκλασσικό βλέπεις την πόλη που ολοένα και σκαρφαλώνει το βουνό, χρόνια τώρα, τείχη γκρεμισμένα.