Hindi

Αγαπώ τις συναυλίες γιατί στην πλειοψηφία αυτών βρίσκω τον εαυτό μου. Αποκτώ μια νέα, φρέσκια θέαση των πάντων που στριφογυρίζουν στο άμοιρο μυαλουδάκι μου. Έτσι κι απόψε με τη Hindi Zahra. Φωνή μετάξι.

Εντύπωση μου έκανε πως σε τουλάχιστον δυό της τραγούδια έγραψε πως έχουμε χρόνο, και πως ο χρόνος είναι με το μέρος μας. Πώς γίνεται να το πιστεύει κανείς αυτό; Μια τέτοια άποψη είναι είτε η επιτομή της αισιοδοξίας και της απόλαυσης είτε μια περίτρανη απόδειξη του κατά πόσο πολύ γελιέται και πλανάται -οικτρά- ο κόσμος.

In any case. Don't forget about me when you sleep... Don't forget about me.

18

Οπωσδήποτε μια μεθεόρτια μελαγχολία πλανάται στον αέρα της 23ης Ιουλίου. Όμως πόσα μπορούν να απομένουν όταν λίγα εξαρχής υπήρχαν; Ωραίο κρασάκι ήπια απόψε. Έλαβα μερικά πολύ ωραία δώρα. Κάτι τέτοια πράματα. Πώς ξαπλώνω στο άνετο κρεβάτι κι αφήνω κάτι από μένα. Κλειστές κουρτίνες, να εμποδίσω τον ήλιο να μην ξυπνήσει την ξενυχτισμένη. Την άυπνη - τόσες μέρες. Ευτυχία μου είπε η Λίλια πως είναι να φοιτάς στη Νέα Υόρκη. Μακάρι. 'Θέε μου!', αναφώνησε η άθεη. Ξένη μεταξύ ξένων, καμία σύνδεση, καμία επανασύνδεση. Μακριά από τον τόπο και την αρχή. Την ρίζα. Πέρσι θυμάμαι μια τέτοια ανάλογη μέρα είχα σβήσει κεριά με την Τζάσμιν. Το βράδυ αποτίμησα τον φόρο τιμής μου, φόρο αγάπης, ακούγοντας στο καταραμένο youtube το Edelweiss. Δάκρυα στο New Hampshire. Μαλακισμένος χρόνος. Περνάει.

While the days slipped by from my window watching

Και τώρα που λείπεις, πιάνω τον εαυτό μου να διαβάζει για τον Gilmour και τον Waters και τους λοιπούς. Και προσπαθώ να ακούσω μουσική με τον τρόπο σου. Μ'αυτόν που τόσο θαυμάζω.

2

Ακούω ένα τραγούδι που μου θυμίζει έναν αυτοσχεδιασμό που κάποτε έκανα. Σώματος.

Είπα σώμα, και εδόθη η ευκαιρία. Είμαι ένα άτομο χωρίς σώμα ορίων. Σοβαρό πλήγμα για μια μέρα καλοκαιριού. Μέσα καλοκαιριού.

Μιλώντας για πλήγμα, καλό είναι να σκεφτεί κανείς πως η παρούσα κατάσταση προκλήθηκε. Η έμφαση στο ρήμα της δευτερευούσης. Η γράφουσα ουδεμία ευθύνη φέρει.

Σχετικά με τις ευθύνες: τίποτα δεν είναι πιο δυσάρεστο από την ανάληψη ευθυνών από ένα υπεύθυνο άτομο. Γι'αυτό και γω το χαίρομαι.

Η λέξη 'άτομο' επανέρχεται, και καλό είναι να πω πως προσωπικά δεν είμαι. Δηλαδή, παρατηρώ μία τομή στο υποτιθέμενο άτομο μου.

Το τραγούδι είναι το She Moves She των Four Tet. Ποιο άλλο. Κύμα, πιναμπαούστικη κίνηση χεριών και πτώση. Ατέρμονη, των ημερών.

Ψυχανάλυση.

Αχ, και δεν ξέρω. Απόπειρα να αποπάρω το ύφος μου. Να αποποιηθώ των ευθυνών και όποιας ουσίας με έχει σημαδέψει ή λερώσει. Γράφω σα χαζό, αλλά τούτη τη στιγμή είναι το μόνο που μπορώ να κάνω. Κι αυτό το λέω με κάθε απελπισία (αγαπημένη λέξη των ημερών).

Κυρίες μου, κρατήστε τη ψυχραιμία σας. Μπορεί να βουλιάξουμε!

Αχ, και δεν ξέρω. Κολύμπι.

1

Brian Eno ίσως... Ίσως και τίποτα.

I live in a city sorrow built.

'Or is life sick and cruel, instead?'

Πρωινό Τρίτης και αληθινή απελπισία. Ειλικρινής, αυθεντική, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω. Μου λείπεις ήδη.

Κάπου υπάρχει η αγάπη μου

Και ντάξει, τώρα μου ήρθε αυτό επειδή το 'τραγουδούσα' χθες σε κάποια φάση. Ωραία φάση ήταν. Ντάξ, περί ορέξεως, εμένα μ'αρέσει όπως το λέει η Αρβανιτάκη αλλά και η Μούσχουρη Μούσχουρη είναι. ΧΑΤΖΙΔΆΚΙΣ. Τέλος.

Τραγούδι - ταυτότητα, έτσι; Σαν τη φράση πιστά και φευγαλέα. Ή σαν το σεφερικό (μετάφραση Keeley) by the taste of brime. Ή σαν εκείνο του Έλιοτ από το Love Song: Do I dare to eat a peach? (Όχι. Γαμώτο.)

Μια ζεστή μέρα

Πώς να το θέσω το αποψινό; Μια ζεστή μέρα στην έρημη πόλη. Μια βόλτα στη γειτονιά και καλούδια σε τιμές ευκαιρίας. Νερό με σαράντα λεπτά, φθηνές μπύρες και φθηνές ταινίες. Να γράφω στα μπλογκς μου, να διαβάζω την εφημερίδα και καπάκι το αστυνομικό μυθιστόρημα, να τα μπλέκω τόσο πολύ ώστε να μην ξέρω αν η σπείρα της Θεσσαλίας εξαρθρώθηκε από την ΕΛ.ΑΣ ή από τον Μαιγκρέ. Να κλαίω βλέποντας τον Αλεξανδράκη στην τηλεόραση και να ζηλεύω Παπακαλιάτικους ήρωες. Να λιώνω το Ζεστή Μέρα του Βήτα και να τρώω κριθαράκι απ' έξω. Να κοιμάμαι στον καναπέ τον δικό μου ή τον ξένο. Όχι του ξένου. Κάθε άλλο τολμώ να πω. Μια εκούσια απομάκρυνση κι αποξένωση, tout a fait επιλεκτική όμως. Να χαλώ προγράμματα, να βουλιάζω στην κακιά μελαγχολία μου. Να χαίρομαι που θα πάω στην Αλεξανδρούπολη Να αναμετρώμαι με αναμνήσεις. Πάντα. Ασφυξία.

Issiz Adam II

Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ημέρας - καθώς απλωνόμουν στη θάλασσα, τη δροσερή. Μέχρι το ιστιοπλοικό φίλων, κουβέντα εκεί πάνω περί ανέμων και ξένων υδάτων και ύστερα βουτιά. Με τα πόδια. Σχεδόν ακούμπησα τον πάτο των επτά μέτρων. Αναδύθηκα. Με ελεύθερο κολύμπησα μέχρι την ακτή, δοκιμάζοντας τις αντοχές μου. Κάθε τρεις χεριές κι αναπνοή. Σεφέρης μεταφρασμένος, perfume of silence and pine. Δεν θέλω να ακούω τα τζιτζίκια.

Four Tet