Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Abyssus abyssum invocat

Επιχειρώ τη μεγαλύτερη ανάρτηση. Χέστηκε η φοράδα στ'αλώνι (ή η Φατμέ στο Γεντί Κουλέ; Στο Γενί Τζαμί;). Ό,τι να΄ναι, που γράφουν κι όλοι οι γνωστοί στο facebook. Λεζάντα φωτογραφίας 'ό,τι να'ναι, μπουρμπουλήθρα μου'. Ό,τι να'ναι, μπουμπουλήθρα μου. Θυμάμαι παλιά, θα'χει δώδεκα χρόνια σίγουρα, έκανα στη γιαγιά μου χτενίσματα. Χτενίσματα σκατά να φάω, τις έπιανα όπως να'ναι τρεις τούφες, σχημάτιζα έναν υποτυπώδη κότσο και περήφανα της έλεγα πως αυτή η κουαφούρ ονομάζεται 'μπουρμπουλήθρα'. Αλλά γαμώτο μου, (δεκαοκτώ μείον δώδεκα, ο εγκέφαλος καίγεται) έξι χρόνων ήμουν, και ακόμα στην Ελλαδίτσα χαιρόμασταν τα καγιέν χωρίς τύψεις. Μπαίναμε όλοι με τη σειρά στο χρηματιστήριο, κλείναμε συμφωνίες με το μεσίτη για τρίτη εξοχική κατοικία, όλα καλά δηλαδής. Τώρα, ρε γαμώτο, σ' αυτή τη χρονική φάση που λένε, τι δικαιολογίες έχουν αυτοί οι συνομήλικοι γνωστοί -γνωστές κατά βάση- να βάζουν, να δημοσιεύουν τέτοιες φώτος από τις καθημερινές νυχτερινές τους εξορμήσεις με τις πιο κακόγουστες λεζάντες από κάτω; Να εξηγηθώ: αγαπώ και νοσταλγώ τα βράδια αλκοόλ και μουσικής, του φλερτ και του ατέλειωτου ναρκισσισμού εκτελεσμένου μπρος στους καθρέφτες που έχουν απομείνει αδειανοί μετά την αποχώρησή μου. Αγαπώ και νοσταλγώ, yes yes. Όμως. Ωστόσο. Εντοπίζω ένα οξύμωρο (ή ένα παράδοξο, τα μπερδεύω τα δυό τους) που θα ήθελα να μοιραστώ, να το βγάλω από μέσα μου που με βαραίνει εδώ στα ξένα. Πολίτες μιας χώρας που έχει κάνει την Ευρώπη σαν τα μούτρα της (ντάξει, όχι μόνη, σε συνασπισμό, μην λέμε τα ίδια), που έφαγε χρήματα ασύστολα και που σήμερα τυραννεί κάμποσο κοσμάκη με τα πακετάκια λιτότητας, πολίτες τέτοιοι λοιπόν, πώς γίνεται να φοράν τα γοητευτικά στενά τους μίνι και τις μπλούζες των αβυσσαλέων ντεκολτέ κατά τις δέκα μετά μεσημβρίας και να γλεντούν με την καρδιά τους κάθε -μα κάθε- βράδυ μέχρι τις πρώτες πρωινές; Ακόμη και εάν υποθέσει κανείς πως τούτες συμπεριφορές ακολουθούν το σοφό 'διασκεδάστε/πηδήξτε γιατί χανόμαστε', τι διάολο (ψυχραιμία που χάνεται), τι διάολο δικαιολογεί τα μυαλά που δημοσιεύουν τα αποδεικτικά στοιχεία ως προς μεγιστοποίηση της απόλαυσης της βραδιάς; 'Μωρό μου, τέλειος ο Καρράς. Πότε ξανά;' Το λέω αλήθεια, αν όλο αυτό γίνεται από άποψη, σε στιλ 'ας ενισχύσουμε την οικονομία, τις επιχειρήσεις της νύχτας παρτάροντας ασυστόλως' ή 'δεν θέλω να μιζεριάσω, θα ζήσω όσο μπορώ και θα χορέψω για να θυμηθώ πώς είναι να ζεις', μ'αρέσει και να το επικροτήσω (λεξιλόγιο που φέρνει σε εισοδηματία). Νιώθω δυστυχώς όμως πως δεν υπάρχει τίποτα πίσω από τα πολύ γοητευτικά στενά μίνι, παρά ωραία κορμιά. Δεν είναι λίγο αυτό, σε καμιά περίπτωση, να μην παρεξηγηθώ, δεν θέλω. Απλώς θυμώνω. Κρατώ τις επιφυλάξεις μου (κράτα μια επιφύλαξη, που λέει και η γιαγιά μου), ίσως γράφω υπό την επίρρεια της απόστασης που όλα τα μεγενθύνει και υπερβάλλω. Είναι λανθασμένος όμως ο τρόπος μας. Να μην μαθαίνουμε από την πτώση, παρά μονάχα από το τελικό, (δεν ξέρω αν θέλω να το απευχηθώ) τεράστιο σοκ.

Κότσαρα τέλος το λατινικό ρητό για να προσδώσω κύρος. Ο θεός μαζί μας.


PLEASE FEEL FREE TO CORRECT MY SPELLING. ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΜΟΥ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟ (πανικός στην οικογένεια, απειλείται το γλωσσικό αισθητήριο της κόρης που θα γυρίσει αφρατέμπουρας και με θείας-από-το-σικάγο προφορά).

6 σχόλια:

  1. Μόλις έχω ξυπνήσει και πίνω τις πρώτες γουλιές καφέ, το μάτι Ε ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΓΑΡΙΔΑ. Δεν διαβάζω συνήθως ποτέ άρθρα πριν τις 6 το απόγευμα, και εκεί μόνο γιατί ψιλοβαριέμαι. Ε βρε παιδί μου το δικό σου να διαβάζω και να μην θέλω να τελειώσει.

    Έβγαλες άχτι. Και όχι μόνο το δικό σου, και το δικό μου μαζί και οποιανού διαβάσει αυτό το κείμενο. Οι άνθρωποι ανέκαθεν προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την σκληρή -και τότε σκληρή μας φαινόταν- καθημερινότητα (εξού και η μεγάλη επιτυχία της τηλεόρασης και των σχετικών προιόντων διασκέδασης) . Αλλά 1. Ο 18χρονος ΤΙ ΒΑΣΑΝΑ μπορεί να έχει, οι γονείς μου ζουν την οικονομική κρίση εγώ απλά παίρνω 100 ευρώ λιγότερα μηνιάτικο στομ Βόλο και αυτό δεν με πειράζει. Ψέμματα, το βάσανο της δικής μας γενιάς είναι "πώς θα φανώ" χωρίς να το λέω όμως αρνητικά, έτσι είναι τα πρότυπά μας και αυτά προσπαθούμε να φτάσουμε. ΑΛλά είναι κρίμα και άσκοπο και ανούσιο και αυτό με θλίβει.

    Εσύ όμορφη συνέχισε να περνάς ουσιαστικά καλά, να γράφεις, να πίνεις με παρέα και κουβέντα και να απολαμβάνεις τη μουσική. Και άσε τον υπόλοιπο κοσμάκη να ξυπνήσει. Θα ξυπνήσει, άγρια μάλλον, αλλά θα ξυπνήσει. Και μόνο όταν ξυπνάς μόνος σου, ξυπνάς πραγματικά.

    Καλημερίζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
    ΔΩΡΟ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕΣ ΕΣΥ ! ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΒΓΑΛΕΣ ΤΟ
    ΑΧΤΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΑΜΕ -ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ
    ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
    ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ
    ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ - ΓΛΥΚΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
    Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΓΕΜΑΤΗ ΦΩΣ ΛΑΜΠΕΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ. ΤΑΔΕ
    ΕΦΗ ΜΟΥΜΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν σου πω ότι τα ίδια σκεφτόμουν κι έλεγα χτες μιλώντας με τη μάνα-κουράγιο στο σκάιπ, θα με πιστέψεις; Οι γειτόνοι μου είναι στην πλειοψηφεία τους έτσι: στα κλαμπ με ωραία ρούχα και πολύ μακιγιάζ. Ερώτηση: "Νικ, θες να έρθεις στη διαμαρτυρία για την αύξηση των διδάκτρων;" Απάντηση: "Μα εγώ πάντα απορούσα πως καταφέρνουν τα πανεπιστήμια να λειτουργούν με τόσο χαμηλά δίδακτρα". Και βγαίνουν στο διάδρομο στις 3 η ώρα και φωνάζουν, λένε βλακείες (πάντα βλακείες, να περνά η ώρα μας) και τίποτα ουσιώδες ποτέ. Ποιος θα ακουστεί παραπάνω, ποιος θα βάλει το ωραιότερο ρούχο, ποιος θα τσαλακωθεί λιγότερο αλλά θα το παίξει καλύτερα 'τσαλακωμένος', μεθυσμένος και "oh my god, I went out on Saturday and I was so wasted". Τόσο wasted, wasted πέρα ως πέρα. Μπουρμπουλίθρες σκέτες, ένα βήμα πριν το 'τσικ' που κάνουνε και σκάνε. Παφ-πουφ-πάει. Αχ ρε Μαιρού. Δε νομίζω ότι είναι η ξενιτιά...Είναι όμως οι αποστάσεις (δεν το λέω ελιτίστικα, μα τι να πω, τι να πω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κακό πράγμα το facebook. Θυμάμαι πριν μερικές βδομάδες να καίγεται ο κόσμος και κάποιοι να ανεβάζουν πόσο τέλεια πέρασαν στο τάδε κλάμπ χτες.

    Ήθελα να γράψω κάτι πολύ παρόμοιο, αλλά δεν ήξερα πώς να το θέσω! Σε ευχαριστώ λοιπόν που το έγραψες εσύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σχετικό:

    http://iconicphotos.wordpress.com/2010/06/17/911-thomas-hoepker/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "αγαπώ και νοσταλγώ τα βράδια αλκοόλ και μουσικής" — αυτό μόνο και άντε γεια μας.

    θυμάμαι.

    συμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ.

    “Μετά, στην πλημμύρα του άνοου, δεν υπάρχει αντίσταση και το μετά από την πλημμύρα αυτή δεν υπάρχει πια” -Γ. Μαγκάκης

    καλημέρα από CET.

    ΑπάντησηΔιαγραφή