A winter that has largely spared the Northeast thus far is about to arrive with gusto: a storm the National Weather Service called "potentially historic" could dump 2 feet or more of snow between New York and Boston, γράφει το NPR.
Χθες, με το μωβ μου μακρύ παλτό, χουχούλιαζα, και περπατούσα μες στο τσουχτερό κρύο και τους έρημους δρόμους ψάχνοντας τον σταθμό στη Lexington, απ'όπου θα έπαιρνα το τρένο Ν για την Αστόρια. Έως που έστριψα κάπου εκεί στη συμβολή της 3ης Λεωφόρου με την πεντηκοστή όγδοη οδό, τα μεγαλοπρεπή Bloomingdale's να ορθώνονται λίγο παρακάτω λαμπυριστά και μοχθηρά. Homeless blues έγραφε μία ταμπέλα στη μέση του πεζοδρομίου μπροστά μου. Δίχως να σταματήσω να περπατώ, πρόλαβα να δω ένα βανάκι που σαν αυτοσχέδια καντίνα μοίραζε σε ανθρώπους αυτά τα τυποποιημένα κουτάκια που'χουν μέσα noodles σε μορφή σούπας. Σήκωσα το κεφάλι μου, άνοιξα το βλέμμα μου κι είδα καμιά τριανταριά ανθρώπους να κρατούν το κεσεδάκι αυτό με τα δυο τους χέρια, και στην πλάτη να κουβαλούν υπερχειλισμένα σαμάρια. Είδα δυο γυναίκες, σκυφτές, με γάντια, να συζητούν, όρθιες, καθώς ρουφούσαν τη σούπα από το πλαστικό. Άνθρωποι που κουβαλούν το βιός τους, κι έχουν τη δύναμη να ανταλλάξουν δυο κουβέντες. Πού θα κοιμόνταν χθες το βράδυ; Και πού θα βρουν καταφύγιο αύριο όταν θα αρχίσει η χιονοθύελλα που τόσο τόσο γλαφυρά περιγράφουν οι εφημερίδες; Πώς να αγαπήσει κανείς αυτό το μεγαθήριο που λέμε μητρόπολη, αυτή την πολιτεία που κατασπαράζει τα παιδιά της, πώς να πει κανείς τέτοιο ψέμα;
