Ξύπνησα κατά τις πέντε το ξημέρωμα. Στριφογύριζα κι έπειτα έπιασα να διαβάζω εξομολογήσεις που γράφει ο καθένας στη Lifo, αυτό το έντυπο που εύκολα θα μπορούσε να μου σώσει ή να μου έχει σώσει τη ζωή, ας το πω έτσι. Και καθώς πάτησα 'ταυτίζομαι' σε πολλές από αυτές, άρχισα να σκέφτομαι όλα αυτά περί καθολικότητας ή καλύτερα αλληλεγγύης, όπως νομίζω το ονομάζει ο Καμύ.
Ε, πολύ θέλει ο άνθρωπος; Μετά άρχισα να σκέφτομαι πως είμαι ένα σώμα πιθανοτήτων, έψαξα με το χέρι την πυξίδα, βρήκα την Ανατολή και ξεχύθηκα στους μείον εννιά να δω τον ήλιο. Ο χειμώνας είναι γενικότερα και κατά γενική ομολογία μια πληγή.
Ε, πολύ θέλει ο άνθρωπος; Μετά άρχισα να σκέφτομαι πως είμαι ένα σώμα πιθανοτήτων, έψαξα με το χέρι την πυξίδα, βρήκα την Ανατολή και ξεχύθηκα στους μείον εννιά να δω τον ήλιο. Ο χειμώνας είναι γενικότερα και κατά γενική ομολογία μια πληγή.
Θα τα περάσουμε, και μάλιστα καλά! Οι πρώτες μέρες είναι 'κρύες'. Άκουγα Θανάση, τη Χαραυγή. Πολύ κρύο! Όμως θα ζεστάνει κι ο καιρός, ε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σ'αγαπώ.
και μέσα στο χειμώνα μας υπάρχει το μεγαλύτερο καλοκαίρι
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλοκαίρι θα είνα πάντα εκεί και θα σ αναμένει , το θέμα είναι εαν ανακάλυψες την
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνατολή ? Αλληλεγγύη είναι όλα ,ακόμα και το
σκεύος της κουζίνας που δεν έχεις και σου
δίνει η Rebecca... Ομως είναι και ένα χαμόγελο
μεταξύ δύο ανθρώπων που δεν ξέρει ο ένας τον άλλον και περιμένουν στην αίθουσα αναμονής ενός
νοσοκομείου ... Νομίζω δεν υπάρχει τίποτα πιό
σημαντικό από το να αισθάνεσαι ότι υπάρχει κάπου
μιά αδελφή ψυχή που σε ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ .
Τάδε έφη μούμια
το λεει και το τραγουδι, ο χειμωνας με πληγωνει.δε γαμιεται,αν δεν υπηρχε πως θα καταλαβαιναμε το καλοκαιρι?
ΑπάντησηΔιαγραφή