HOLY SOUL κι ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Μεσάνυχτα, κάθομαι αγκαλιά με την Αινειάδα του Βιργιλίου και χαζεύω την κουζίνα και τα σκόρπια κουζινικά. Οι τσίγκοι στον έναν πάγκο και τα πορτοκάλια μου, μέσα σε μια μαύρη σακούλα, στον απέναντι. Δίπλα στο χαρτί κουζίνας που τελειώνει. Οι αποπάνω παίζουν με τους σωλήνες, δεν εξηγείται διαφορετικά ο ρυθμικός χτύπος πάνω σε μεταλλικά σχήματα που δεν λέει να κωπάσει.

Λίγο ακόμα και τελειώνω τη Χάνα και τις αδερφές της. Δεκαπέντε λεπτά μου'μειναν. Γέλασα πολύ με κάποιες εξόχως αλλενικές ατάκες, αλλά με το χέρι να καλύπτει τα χάχανα και δηλαδή δεν το πολυαπόλαυσα. Έτσι κάνω κι όταν βλέπω τους Αρβύλα κι είναι οι τσούπρες δίπλα. Τώρα, το 'τσούπρες' το λέω με όλη την καλή διάθεση, μου'χει μείνει από τον παππού, αλλά σίγουρα καταλαβαίνω πως έχει ένα ηχόχρωμα (...) αρνητικό. Δεν ανήκει στις πρώτες προθέσεις μου, αλλά δεν παίρνω κι όρκο.

H Μπλερ μου θύμισε μόλις, βλέποντας με κάπως κουρασμένη, ας το πούμε έτσι, μου θύμισε μόλις λοιπόν πως απομένουν δεκαεπτά μέρες μέχρι το Spring Break. Χαμογέλασα: αχ καλέ τι ωραία, είναι κοντά! Μόλις μου'φτιαξες τη μέρα, αγαπημένη. Στα εγγλέζικα όλα αυτά, αδόκητα. Αντίθετα από τα δοκούντα. Ασκήσεις στην ελληνική, μην τυχόν και την χάσω, και μείνω με καμιά. Τραγικό δεν θα'ταν;

Σάμπως κι αν έμενα στην Ελλάδα θα μου απόμενε και καμιά; Ίσως. Δεν ξέρω. Σκορπιοχώρι μερικοί συλλογισμοί της ώρας. Της ώρας, και τα ορεκτικά. Μα το θεό, όποτε τα χαζά παιχνίδια που κάνω ντεμέκ με τις λέξεις, έτσι, τάξης νηπιακής, όποτε λοιπόν θυμίζουν τη Δημουλά, μου την σπάω αφάνταστα.

Η ιδέα του ιδιώματος τώρα και του ιδιωματισμού έχει τρομερό ενδιαφέρον, ειδικά αν πιάσει κανείς κι ασχοληθεί σε πρώτο επίπεδο (μιλάμε για πολλά επίπεδα σ'αυτό το μπλογκ, όλα τ'άλλα είναι του περιθωρίου), σε πρώτο επίπεδο λέγω με τη ρίζα της λέξης.

1565–75; < Latin idiōma < Greek idíōma peculiarity, specific property equivalent to idiō- (variant stem of idioûsthai to make one'sown, appropriate, verbal derivative of idiós; see idio-) + -ma noun suffix of result.

Έκσταση με πιάνει μ'αυτά. Φεφέ, ξέρω, και σένα. Κυρίως εσένα. Όλα τ'αλλα είναι του περιθωρίου, δηλαδής, ετσι, να το πούμε κι αυτό.