Αποστροφή προς κάθε τι της πολιτικής σκηνής. Έπειτα, ο πόνος που έχει δημιουργήσει κουφάρι στα σωθικά, και βρίσκει πάντα τη θέση του στο γυρισμό του. Κατά τ'άλλα μερικά πάρτι στην άγνωστη φιλοσοφική, προβολές στο πολυτεχνείο, φίλοι να παίζουν μπλουζ σ'έναν κοινωνικό χώρο, ενώ σε άλλον ζευγάρια να χορεύουν τανγκό του μεσονυχτίου στο ημίφως της ΔΕΗ και των χαρατσιών. Άτεχνη, κακόγουστη αφισοκόλληση θα'ταν το κοινό θέμα, αν έπρεπε οπωσδήποτε αυτό ν'αποδοθεί σε λέξεις.
Καμιά φορά ίσως να παρηγοριέται κανείς λέγοντας πως κάθε τι, μα κάθε τι, έτσι όπως έχει τη δύναμη να χτυπήσει οδυνηρά, μπορεί ακόμη να μετουσιωθεί. Δηλαδή, για να γίνω κατανοητή, κάθε ατυχία μπορεί να ζυμωθεί, κι αν είσαι κιθαρίστας παραδείγματος χάριν, να σου προσφέρει μία συγχορδία. Δεν είναι μικρό πράμα... Αν είσαι ποιητής, να σου αφήσει στο δύσκολο, βραδινό κομοδίνο έναν στίχο. Κι έπειτα, αυτό που λέει ο Μπέκετ. Mots survivants de la vie, encore une fois tenez-lui compagnie (δανεικό κι αγύριστο το βιβλίο όπου διάβασα αυτό το τσιτάτο, οπότε ας μου συγχωρεθούν τα πιθανά λάθη, εκ μνήμης ορμώμενα. Θα μεταφράσω επίσης, γιατί τα κάνω όλα εκτός από ρίμα: Λέξεις που επιζήσατε μιας ζωής, μια ακόμη φορά, κρατήστε του συντροφιά).
Χθες, καθώς βρισκόμουν στη χαρούμενη παραζάλη, και κατέβαινα τα μαρμάρινα σκαλιά της παλιάς, νεοκλασσικής οικοδομής, τραγουδούσα προσπαθώντας να μιμηθώ τη Billie Holiday, και βεβαίως αποτυχαίνοντας οικτρά, αλλά δίχως να το καταλαβαίνω, και δίχως να στενοχωριέμαι δηλαδή. Έπειτα, ενώ χαιρετούσα την παρέα, ένας τύπος αμυδρά μου ψιθύρισε το όνομα του τελευταίου τραγουδιού που έπαιξε η μπάντα επί σκηνής. Ήξερα πως θα το ξεχάσω, κι έτσι το'κανα αυτόματα 'πρόχειρο' στο κινητό μου. Μακάρι να'μουν η Billie Holiday.
Ναι.
(:
ΑπάντησηΔιαγραφή