Scetches for a summer

Πρώτη φορά σήμερα παρατήρησα τις παραστάσεις της Καμάρας. Τόσα χρόνια ήξερα μόνο να δίνω ραντεβού υπό την καμπή τούτη. Κύρτωση ας πούμε, που κάπως στη συνέχεια κυρτώνει, στρογγυλεύει και τους ώμους. Βάρος αβάσταχο εν τέλει, μια μικρογραφία εξήγησης του πώς και του γιατί.

Θέλω να πω, οι πιο κοντινές στο έδαφος παραστάσεις σαν να'χουν γλυφτεί σχεδόν παντελώς από το νέφος, τη μόλυνση, τα πτερόεντα περαστικών που με άνεση ξεστομούν, 'Γιάννη, από πού έρχεσαι, να σε κεράσω ένα παγωτούλι, από δω πιο κάτω, από το Ble, επιτυχημένη ελληνική επιχείρηση που όμως, δυστυχώς αλήθεια, δεν πληρώνει τους εργαζόμενούς της'.

Μετεμφυλιακό κράτος - ένα κεφάλαιο από την ιστορία που έχει ποτίσει τις σχέσεις όλων, όπως σιγά σιγά καταλαβαίνω. Αναμεταξύ, καθώς πιάνονται αγκαζέ, σε σφιχταγκαλιασμούς του δροσερού πρωινού 'μην μ'αφήσεις. Μα γιατί να σ'αφήσω; Ξέρω, θα μ'αφήσεις'. Δηλαδή - εύλογο το ερώτημα - μέχρι κι η διαπροσωπική σύγκρουση (ποτέ αναίμακτη η όποια σύνδεση μεταξύ αξιόλογων περιεχομένων, γι'αυτό μιλώ για σωματικά προιόντα κι υποπροιόντα) ορίζεται με όρους πολιτικούς; Μα βέβαια. Αμειγώς ηθική η πολιτική στην αρχική της σημασία. Η αποστασία του Σαμαρά, η υπέρμετρη φιλοδοξία αυτουνού και του Τσιπρί, η διαφθορά που μόνο ενδεικτικά καταλογίζουμε στο Βενιζέλο, δεν πρέπει να'χουν την ισχύ να καταργήσουν ή να διαστρεβλώσουν τα φορτία των λέξεων, και πόσο μάλλον τις ετυμολογίες των λέξεων. Κάπου να φανεί χρήσιμη η αρχαιότης, βρε παιδί μου. Αλλιώς - τι στο διάολο;

Πεθαίνω σαν χώρα, γράφει ένας θεατρικός συγγραφέας, και γεννιέται το ερώτημα περί ορίων της εθνικής ταυτότητας. Πρώτα άνθρωπος ή πρώτα Έλλην; Αλίμονο αν είναι το δεύτερο. Κι όχι τώρα που βυθιζόμαστε, αλλά θέλω να πιστεύω πως πάντα θα το΄λεγα. Άσχετα που ο Ελληνισμός είχε (και θέε μου, ίσως έχει) τη δύναμη να διδάξει την αλληλεγγύη.

Πιο πολύ μ'ενοχλεί που δεν είχα τα κότσια να κάνω το γούστο της αδερφούλας μου.

Θα'ρχίσουν να μικραίνουν οι μέρες.

Υ.Γ. Χρησιμοποιώ επίτηδες κάποιους τύπους της καθαρεύουσας, κάνοντας μια μνεία των μικρών ωρών στα πικρά Ευαγγελικά. Γιατί όσο αντιμνημονιακός κι αν κοκορεύεται κανείς, δύσκολα μπορεί να περάσει για αντιμνημονικός (Καθηγητής Μαρωνίτης παραδομένος στη διαύγεια μιας μεθυσμένης παράφρασης). Καλό καλοκαίρι!