Φίλοι, ένα σημείωμα.
Ενδεχομένως υπεροπτικό κατά τόπους.
Ο αγράμματος άνθρωπος είναι ξύλο απελέκητο. Νέοι είκοσι χρόνων δεν αξίζουν και δεν πρέπει να αξίζουν καμία λύπηση. Η συμπόνοια δεν προορίζεται για όσους σφύζουν από ενέργεια, για όσους αναπνέουν τον ήλιο του μεσογειακού μεσημεριού.
Επί τω έργω, σημασία έχουν οι συζητήσεις ιδεών. Να θριαμβέψει και πάλι η ιδέα: η θεωρία - το εναργές και δυνατό βλέμμα. Η πράξη, η αλληλέγγυα.
Καταλαβαίνω πια πως είναι άξιος της μοίρας του όποιος επιλέγει να εθελοτυφλεί. Είναι εις βάρος της ελεύθερης σκέψης ο προσηλυτισμός. Κακά τα ψέματα - είναι πανεύκολο να περπατά κανείς μέσα στο κοπάδι, να ακολουθεί - ελπίζοντας επιπλέον σε μια κενή και ματαιόδοξη ανέλιξη, ή ανάδειξη.
Οφείλουμε να αμφισβητούμε με πάθος την ιδέα, το διδάγμα, τη γλώσσα την ίδια.
Κυρίως τη γλώσσα που χειρίζονται οι παρατάξεις. Τα σχήματα ταυτολογίας είναι επικίνδυνα, ακριβώς επειδή είναι γοητευτικά εύκολα (Ο Ρολάντ Μπαρτ γράφει, The stalinist universe no longer aims at founding a Marxist version of the facts, or a revolutionary rationale of actions! It involves immediate condemnation).
Πρέπει να σμιλέψουμε τη γλώσσα. Πρέπει να ξαγρυπνήσουμε πάνω από βιβλία, πρέπει να καταβροχθίσουμε όλες τις ταινίες του κόσμου, πρέπει να ακούσουμε τη μουσική των άλλων. Πρέπει να ασκηθούμε. Πρόκειται για την Ελλάδα του 2013.
Eπίσης. Αν μου επιτρέπετε. Εμείς, της Αριστεράς, ας μην ξεχνάμε πως ο ναζισμός, όπως είπε ο ένας κι ο μοναδικός, δεν είναι οι άλλοι. Ο ναζισμός είμαστε εμείς. Ας κοιταχθούμε αναμεταξύ μας κι ας το καταλάβουμε μια και καλή. Ο ναζισμός είναι φαινόμενο μιας κοινωνίας που νοσεί. Όχι δυο ατόμων που, λες κι είναι λεπροί, θα τους κηρύξουμε συλλογικά σε καραντίνα και το πρόβλημα θα λυθεί ως δια μαγείας. Ο ναζισμός είμαστε εμείς που ξηλώσαμε τα κείμενα από τη θέση τους, που δεχτήκαμε ελαφρά τη καρδία την εικόνα της Παναγιάς πάνω από τον σχολικό πίνακα επί χρόνια, που αψήφιστα καταταχθήκαμε στην πρώτη φοιτητική παράταξη ώστε να κοιμόμαστε καλύτερα τα βράδια και να επαναστατήσουμε τάχα έναντι στους μπουρζουά γονείς. Που δεν καταλαβαίνουμε πως δηλώσεις φιλολαικές όπως 'οι Γερμανοί είναι εκ φύσης τους τούτο και το άλλο' δεν είναι παρά εγγενώς ρατσιστικές. Φέρουμε ίση, αν όχι μεγαλύτερη, ευθύνη με τον δεκαεννιάχρονο που απέτυχε στις πανελλήνιες, που μίσησε όλα τα μαθήματα στο λύκειο έτσι στεγνά κι απαίσια που τα διδάσκουν, που είναι παιδί άνεργων γονιών, που μεγάλωσε με κύριο ερέθισμα το mega channel, του οποίου οι αγαπημένοι παππούδες πέθαναν όταν ήταν γύρω στα δέκα, και σήμερα συχνάζει με οπαδούς του Μπαρμπαρούση.
Ας σοβαρευτούμε, ας αναλάβουμε ευθύνη, κι ας δούμε τι θα κάνουμε. Και καλό θα ήταν να φυλλομετρούμε περισσότερες από μια εφημερίδες.
Πρώτη γω, θέλω να πιστεύω, σαρκάζω το ύφος σταλινιστικού μανιφέστου που ίσως να επιδεικνύω σε σημεία. Ο επαναστατικός ζήλος, φίλε μου!
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΑΣΗ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΥΤΑ ΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΙΣΩΣ ΤΕΛΙΚΑ
ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ
ΧΩΡΑ - ΤΑΔΕ ΕΦΗ Η ΜΟΥΜΙΑ -
μ'αρέσει τόσο που θα το κάνω share στο facebook.
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο διαρκεί η επανασταση μου.μερικά κλικ.
Έχεις δίκιο να λες πως η αριστερά δεν έχει κάνει το ξεσκαρτάρισμα που οφείλει με το σταλινισμό εντός της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, οφείλω να παρατηρήσω το παράδοξο ανάμεσα σε 4 κ 6 παρ., που νομίζω είναι το παράδοξο του δυτικού πολιτισμού.
Πρέπει, λες, να θριαμβεύσει η ιδέα και ταυτόχρονα να την αμφισβητήσουμε με πάθος.
Και κάπου στ' ανάμεσο δεν πρέπει να ξεχάσουμε να ζήσουμε κι όχι με την ιδέα ότι ζούμε.