i

Η βαλίτσα ακόμη ανοιχτή - φωνάζει η μαμά και η τακτική αδερφή μου. Συνήθως μου παίρνει δυο βδομάδες για να αδειάσω και τις δυο βαλίτσες εντελώς. Έτσι λοιπόν τους λέω πως τώρα, στην έκτη μέρα επί της επιστροφής, πρέπει να'ναι ευχαριστημένοι που κατέβασα την πρώτη στην αποθήκη και τη δεύτερη τη λιβανίζω ανοιχτή στη μέση του δωματίου.

Tέλος πάντων, μερικά από αυτά που θέλω να κάνω είναι να γράψω ένα κείμενο για τον Charles Mingus. Πρέπει να δουλέψω τη γλώσσα, και νομίζω πως μεταφράσεις της αδιάβατης jazz θα ήταν μια καλή άσκηση. Έπειτα προσπαθώ να τελειώσω τον Μεγάλο Γκάτσμπι προτού πάψει το θερινό να παίζει την ταινία με τον Ντι Κάπριο. Όμως γύρισα λαχταρώντας τα Ελληνικά, και δυσκολεύομαι να επιμείνω σε περιγραφές της Νέας Υόρκης και της ευφορίας του μεσοπολεμικού υλισμού.

Η αλήθεια είναι πως τα γραψίματα δω πέρα είναι περιορισμένα από ένα χρονικό σημείο κι έπειτα - περιορισμένα ως προς το περιεχόμενο. Αμβλύνθηκαν τα όρια, είναι αλήθεια, και η συνέπεια των εαυτών ολοένα και καταργείται καθώς περνάει ο καιρός... Και πάλι όμως. Λιγάκι μάταιη μου φαίνεται η ημερολογιακή καταγραφή. Πάρτι στη φιλοσοφική και στο αστεροσκοπείο, ένας χρόνος έπειτα.