Opposite of allegorical

Mε πόση απληστία πλησιάζει αυτό το κύμα, σαν να κυνηγάει κάτι! Πώς σέρνεται με τόσο ανησυχητική βιασύνη ως τις πιο μύχιες εσοχές αυτού του λαβυρινθώδους βράχου! Μοιάζει σαν να΄ναι κάτι κρυμμένο εκεί, που έχει πολύ μεγάλη αξία. Και τώρα να το που' ρχεται πίσω, λίγο πιο αργά μα κάτασπρο ακόμα απ' την έξαψη΄ είναι μήπως απογοητευμένο; Βρήκε αυτό που γύρευε; Προσποιείται ότι είναι απογοητευμένο; Μα να που πλησιάζει ένα άλλο κύμα, ακόμη πιο άπληστο, ακόμη πιο άγριο από το πρώτο, κι η ψυχή του μοιάζει κι αυτή να'ναι γεμάτη από μυστικά και από τη λαχτάρα να ξεθάψει θησαυρούς. Έτσι ζουν τα κύματα -έτσι ζούμε κι εμείς που θέλουμε- περισσότερα δεν θα πω.

Friedrich Nietzsche

The sun smells too loud

Θέλω να φωνάξω! Θέλω να αλλάξω τα δεδομένα της 24ης Νοεμβρίου του 2009. Δεν είναι από τα καλύτερα, είναι μάλλον από τα χειρότερα.
Δεν πήγα σχολείο σήμερα. Διάβασα Oscar Wilde και ένα παλιό τεύχος του 'Λέξη', αφιερωμένο στον Οδυσσέα Ελύτη. Matinee culturelle. Να έχουμε να λέμε. Γεια.

Take me with you

Saturday dreamers

Residents (:

Why Cinema Now?

Goran Paskaljevic

If i don't fall apart, will my memory stay clear?

θλιβερή η καταμέτρηση των νυκτών
αναμέτρηση και
είμαι η χαμένη
εξινταοκτώ
ποτέ κανείς δεν γλιτώνει νικητής
είναι όλες νύχτες
που θα ακούσεις τις απεγνωσμένες εκκλήσεις
και τα παρακάλια στη Λήθη
να λυπηθεί ό,τι απομένει και
να ξεχάσει να επέλθει
-θα ακούσεις κι άλλα πολλά, λυγμούς με πνιχτά ‘μη με ξεχνάς’.

οι φωτογραφίες περιθάλπουν τη Μνήμη,
βιαστικά προλάβαμε την απαθανάτιση των στιγμών
οι ιστορίες τυχερές πέρασαν στην αιωνιότητα των γραπτών,
ξέφυγαν
οι μουσικές μας έγιναν νότες
τα γέλια – μισά και χώρια δεν ακούγονται όπως τότε
(αλλάζω, αλλάζεις τις λέξεις μου)
Ξέρω τώρα
μόνο όταν σ’αγκαλιάσουν έχεις σώμα
την εξηκοστή ένατη νύχτα
οι αναμνήσεις θα χορέψουν ξανά
τα συναισθήματα συναθάνατα θα επιστρέψουν
μέχρι το επόμενο αμείλικτο ξημέρωμα.

ως πότε αντέχει κανείς να πολεμά τη Λήθη;
‘λειτουργεί ως ενστικτώδης αμυντικός μηχανισμός’
είναι η Λήθη προδοσία;
Μου απάντησες,
όχι εάν υποφέρεις.