Mε πόση απληστία πλησιάζει αυτό το κύμα, σαν να κυνηγάει κάτι! Πώς σέρνεται με τόσο ανησυχητική βιασύνη ως τις πιο μύχιες εσοχές αυτού του λαβυρινθώδους βράχου! Μοιάζει σαν να΄ναι κάτι κρυμμένο εκεί, που έχει πολύ μεγάλη αξία. Και τώρα να το που' ρχεται πίσω, λίγο πιο αργά μα κάτασπρο ακόμα απ' την έξαψη΄ είναι μήπως απογοητευμένο; Βρήκε αυτό που γύρευε; Προσποιείται ότι είναι απογοητευμένο; Μα να που πλησιάζει ένα άλλο κύμα, ακόμη πιο άπληστο, ακόμη πιο άγριο από το πρώτο, κι η ψυχή του μοιάζει κι αυτή να'ναι γεμάτη από μυστικά και από τη λαχτάρα να ξεθάψει θησαυρούς. Έτσι ζουν τα κύματα -έτσι ζούμε κι εμείς που θέλουμε- περισσότερα δεν θα πω.
Friedrich Nietzsche
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου