If i don't fall apart, will my memory stay clear?

θλιβερή η καταμέτρηση των νυκτών
αναμέτρηση και
είμαι η χαμένη
εξινταοκτώ
ποτέ κανείς δεν γλιτώνει νικητής
είναι όλες νύχτες
που θα ακούσεις τις απεγνωσμένες εκκλήσεις
και τα παρακάλια στη Λήθη
να λυπηθεί ό,τι απομένει και
να ξεχάσει να επέλθει
-θα ακούσεις κι άλλα πολλά, λυγμούς με πνιχτά ‘μη με ξεχνάς’.

οι φωτογραφίες περιθάλπουν τη Μνήμη,
βιαστικά προλάβαμε την απαθανάτιση των στιγμών
οι ιστορίες τυχερές πέρασαν στην αιωνιότητα των γραπτών,
ξέφυγαν
οι μουσικές μας έγιναν νότες
τα γέλια – μισά και χώρια δεν ακούγονται όπως τότε
(αλλάζω, αλλάζεις τις λέξεις μου)
Ξέρω τώρα
μόνο όταν σ’αγκαλιάσουν έχεις σώμα
την εξηκοστή ένατη νύχτα
οι αναμνήσεις θα χορέψουν ξανά
τα συναισθήματα συναθάνατα θα επιστρέψουν
μέχρι το επόμενο αμείλικτο ξημέρωμα.

ως πότε αντέχει κανείς να πολεμά τη Λήθη;
‘λειτουργεί ως ενστικτώδης αμυντικός μηχανισμός’
είναι η Λήθη προδοσία;
Μου απάντησες,
όχι εάν υποφέρεις.