After Midnight

The Black Keys - Too Afraid to Love You

All those sleepless nights
And all those wasted days
I wish loneliness would leave me
But I think he's here to stay
What more can I do
I'm wringing myself dry
And I can't afford to lose
One more teardrop from my eye

Πολύ ενδιαφέρον άσμα. Κακώς τώρα προσθέτω λέξεις, περιττεύουν και χαλάνε την αίσθηση. Blues Rock.

One way to alleviate the pain

Λένε για τη θάλασσα

Πάρε με μαζί σου στο Μπεϊρούτ
λένε για τη θάλασσα
πως πνίγει τη μνήμη.


Μαρία Καραγιάννη

Alone in da city

Τι πιο θεραπευτικό από ένα brainstorming, και τι πιο κακό από έναν συγγραφέα (τουλάχιστον γράφοντα) που ενδιαφέρεται για τον εαυτό του και την επιβίωσή του. Ας αγνοήσω λοιπόν τους αναγνώστες (ποιους;) κι ας παραθέσω σκέψεις τις στιγμής. Τόσο σκόρπιες. Στο ζεστό δωμάτιο με την ανοιχτή μπαλκονόπορτα και το πράσινο της λεύκας ανακαλλώ αστείες στιγμές με φίλους από τον Αμερικάνικο νότο. Awesome accent! For real! Μάιν; Δε χέβι γκρικ άξεντ; Άρ γιου σουρ; Σουρ σουρ; In da city... ποια πόλη; Της Βαλαωρίτου, απόψε θα χορεύουν κάτω από την πανσέληνο. Γιατί επιμένω να σκέφτομαι την εξοχή; Εν πάση περιπτώσει, θα βοηθήσουν τα λατινικά ρητά και σε λίγο θα ξεκουνηθώ από την καρέκλα, θα τελειώσω τα διαβάσματα και θα βγω να αναπνεύσω. Θα ψάξω για καμία Παράλλαξη. Παραλλαγή. Κοσμοσυρροή στο σούπερ μάρκετ, και μετά στο λεωφορείο. Τότε με τα πόδια. Όχι από την παραλία. Μέσα από τα στενά. Τόσο στενά κάποιες στιγμές. Κι όμως, κάποια από εκείνες τις ώρες νιώθω πως - μισό λεπτό, εδώ θέλει Camus- 'ανοίγω την αγκαλιά μου' στον κόσμο. Τόσο τρυφερή η αδιαφορία. Τέλος πάντων, τι έλεγα; Ελαφρά τη καρδία. Ποιο αμάρτημα; Μακάρι να μπορούσα να συνθέσω μουσική. Ή να ζωγραφίσω. Ή να τραγουδήσω! Ή να χορέψω. Ή να γράψω. Και τώρα σκέφτομαι λίγο -μισό λεπτό παρακαλώ. Καρυωτάκης! Ανοίγω το τετράδιο... ένα λεπτάκι. Έρχομαι (νομίζει πως ο χρόνος είναι απεριόριστος. Καλύτερα να μη μάθει την αλήθεια). Ήρθα. Λοιπόν. Έκανα λάθος. Έσφαλα. Άλλο νόμιζα. Δεν πτοούμεθα. Δεν έχουμε άλλωστε την πολυτέλεια. Δηλαδή, την έχουμε αλλά είναι δύσκολο να τεθεί σε εφαρμογή. Εν πάση περιπτώσει ξανά. Το ποδήλατο έχει μια πολύ ενοχλητική αλυσίδα. Σοβαρή είμαι, σκέφτομαι κάτι τέτοιο να το δημοσιεύσω; Τέτοια έκθεση, μα γιατί; Λοιπόν, το κείμενο είναι ενδεικτικό του κορεσμού τον οποίο υφίστανται οι νέοι των πόλεων. Οι νέοι στις πόλεις. Οι νέοι προτείνω να πάνε στις θάλασσες και στα βουνά και να μην ξαναγυρίσουν πίσω. Οι αστικοί τους συλλογισμοί θα κρατήσουν καλά κι εκεί. Και από τι προέρχεται ο κορεσμός; Από την αντιπαράθεση. Ποια αντιπαράθεση; Μάλλον όχι, την αντίθεση ήθελα να πω. Ποια αντίθεση; Την αντίθεση - την τραγική αυτή (ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ;) αντίθεση- μεταξύ των ανθρώπων γύρω, στα άλλα κουτιά, και των ανθρώπων μέσα στο δωμάτο με την ανοιχτή μπαλκονόπορτα και το πράσινο της λεύκας.

Albert Camus

Ο έρωτας που δεν αντέχει στην αναμέτρηση με την πραγματικότητα δεν είναι έρωτας. Τότε, όμως, είναι προνόμιο των ευγενών ψυχών να μην μπορούν να αγαπήσουν.

George Braque

Reality only reveals itself when it is illuminated by a ray of poetry.

Transatlantic

Let it go for undefined moods I won’t try to speak all I know is that at this very moment my eyelids are heavy and I seek for words to come easy and define the undefined mood. I sense everything to its absolute and highest form, I am fully aware of every little fly and dry I lull myself to the wide night. How oddly do the dark hours carry the exact sentiments, for which I will never be able to speak.

Olive trees

The walls melt. The corners disintegrate. Liquid conquers the form, I will cry someday. Ta ra ta ta. How wistful is the heat.