Μαμά. Όλο ξεχνώ να σου πω πως η συγκάτοικός μου, η Jen, εκείνη με το ωραίο ταπισερί ή όπως αλλιώς το λες, ακούει Fleetwood Mac, ELO και Jethro Tull! Τρελαίνομαι.
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011
Je m'en fous ή Βρήκε ο Γύφτος τη Γενιά του
Απόψε, φίλε μου, πρέπει να γράψω ό,τι ξέρω κι ό,τι δεν ξέρω για την επανάσταση στην Υεμένη. Πρέπει όμως να ενσωματώσω τόση θεωρία που πραγματικά θα τα σκατώσω. Αχ, μακάρι να μην τα σκατώσω. Είναι η πρώτη εργασία που δίνουμε στον Χαμίντ και θα ήταν πραγματικά πολύ ωραία να να μην τα σκάτωνα.
Την Παρασκευή θα κατέβω στην πόλη, και θα συναντηθώ με λοιπούς ξενιτεμένους. Όλοι μαζί, σε κύκλους, σφιχταγκαλιασμένοι, θα χορέψουμε συρτάκι, θα φάμε τζατζίκι και θα τραγουδήσουμε ένα θλιμμένο τραγούδι νόστου για τη χαμένη πατρίδα.
Κοιτώ δρομολόγια για Βοστώνη. Είκοσι δολάρια, πέντε ώρες, δεν το'χω σε τίποτα.
Είδαμε μια γαλλική ταινιούλα πριν λίγο: η όμορφη καθηγήτρια των γαλλικών με το κόκκινο κραγιόν, ο μικροκαμωμένος Σαμ κι εγώ. Γέλασα επιτέλους. Ευρωπαίοι, παιδί μου... Ευρωπαίοι. Σαν εμένα.
Αν βγω από την Ευρωζώνη, πάλι Ευρωπαία είμαι.
Στο γυρισμό για το νέο μου σπίτι (αναρτημένη υπάρχει φώτο), συνάντησα μια τύπισσα -ούσα μάλλον μεταξύ φύλων- να καπνίζει κάτι περίεργο, η οποία κρατούσε μια ομπρέλα που έγραφε ZURICH. 'Aw, Germany?' αναφώνησα το αμόρφωτο. 'No, Switzerland!'. 'Aw, it says ZURICH, I didn't notice!' τα μπάλωσα. 'Have you been?' συνέχισα. 'I lived there for six months!'. Αγάλιασε η καρδιά μου.
Την Παρασκευή θα κατέβω στην πόλη, και θα συναντηθώ με λοιπούς ξενιτεμένους. Όλοι μαζί, σε κύκλους, σφιχταγκαλιασμένοι, θα χορέψουμε συρτάκι, θα φάμε τζατζίκι και θα τραγουδήσουμε ένα θλιμμένο τραγούδι νόστου για τη χαμένη πατρίδα.
Κοιτώ δρομολόγια για Βοστώνη. Είκοσι δολάρια, πέντε ώρες, δεν το'χω σε τίποτα.
Είδαμε μια γαλλική ταινιούλα πριν λίγο: η όμορφη καθηγήτρια των γαλλικών με το κόκκινο κραγιόν, ο μικροκαμωμένος Σαμ κι εγώ. Γέλασα επιτέλους. Ευρωπαίοι, παιδί μου... Ευρωπαίοι. Σαν εμένα.
Αν βγω από την Ευρωζώνη, πάλι Ευρωπαία είμαι.
Στο γυρισμό για το νέο μου σπίτι (αναρτημένη υπάρχει φώτο), συνάντησα μια τύπισσα -ούσα μάλλον μεταξύ φύλων- να καπνίζει κάτι περίεργο, η οποία κρατούσε μια ομπρέλα που έγραφε ZURICH. 'Aw, Germany?' αναφώνησα το αμόρφωτο. 'No, Switzerland!'. 'Aw, it says ZURICH, I didn't notice!' τα μπάλωσα. 'Have you been?' συνέχισα. 'I lived there for six months!'. Αγάλιασε η καρδιά μου.
Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011
Penalty
Διαβάζω τώρα αυτό το άρθρο και πραγματικά νιώθω πως τρελαίνομαι. Πώς γίνεται, μα πώς, να υπάρχει νόμος που να στηρίζει και να ζητάει την καταδίκη σε θάνατο ενός ανθρώπου; Πώς; Ποιος έχει το δικαίωμα να πάρει μια ένεση, να την μπήξει στο ξένο δέρμα και να σκοτώσει; Με κανένα αντεπιχείρημα δεν μπορώ να το καταλάβω. Μα με κανένα όμως.
Πριν δυό ώρες λοιπόν, εκτέλεσαν τον Troy Davis, ένα ακόμα σύμβολο πια του κινήματος κατά της θανατικής ποινής.
Αχ, Αμέρικα...
Πριν δυό ώρες λοιπόν, εκτέλεσαν τον Troy Davis, ένα ακόμα σύμβολο πια του κινήματος κατά της θανατικής ποινής.
Αχ, Αμέρικα...
Ετικέτες
Άνθρωποι
Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011
Girl ya gotta love your man
Ακούω Nicolas Jaar -ένας θεός ξέρει γιατί το κάνω αυτό τώρα- και σκέφτομαι τη μέρα που πήγα στη συναυλία του. Τη νύχτα. Στη Βαβυλωνία του Μήλου. Πήγα εντελώς μόνη - τέλη Ιουλίου. Ήπια σκατά μπύρα, καθόλου δεν μου άρεσε. Ούτε κι ο Jaar μου άρεσε. Μετά χόρεψα στη Βαλαωρίτου με άγνωστους γνωστούς. Και ήπια τόσο μα τόσο πολύ αλκοόλ. Η μόνη στιγμή που άξιζε, τώρα που το σκέφτομαι, ήταν όταν έπαιζε δυνατά το Riders on the Storm στην παραλιακή. Τότε μάλιστα!
Ετικέτες
Πόλη
Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011
Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011
Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011
Κάπου στον κόσμο IV
Αύριο θα πάω στην πόλη επιτέλους. Πάντα urban. Και ένα τραγουδάκι, για να θυμάμαι πως πρέπει να γυρίσω την χώρα. Η Τίφανι έκανε το γύρο των Ηνωμένων Πολιτειών με το ποδήλατό της. Έχει ένα πανέμορφο τατουάζ στο χέρι, σαν μανίκι λουλουδιαστό τής είναι.
Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011
Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011
50 Years
Υπάρχει ένα κομμάτι μουσικής που δεν είναι σαν κανένα άλλο. Είναι ό,τι θέλω να έχω, ό,τι δεν διαθέτω και ό,τι διαθέτω μαζί. Είναι όλες οι ζεστές μέρες στη θάλασσα, κι όλες οι καυτές νύχτες στην πόλη. Είναι η άποψή μου περί αποικιοκρατίας και περί του κόσμου που επιμένουμε να καταστρέφουμε. Είναι η απάντηση στις τάχα κοινωνιολογικές κι ανθρωπολογικές μελέτες που αναζητούν να μάθουν, ακολουθώντας μοντέλα δυτικά αποκλειστικά. Από την Αιθιοπία με αγάπη.
Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011
Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011
Dreamboat
Ήδη κατάφερα να αγαπήσω το νέο μου κρεβάτι. Βρίσκεται σε γωνία. Είναι δίπλα στο παράθυρο της Kimball Avenue. Έχω αποθέσει προσεχτικά τα πάντα μου. Όσα κουβάλησα μαζί μου, και τους ψιθυρίζω τη νύχτα. Ελέγχω τον πόνο του νόστου με τραγούδια. Today she took a train to the west. Και οι μέρες περνούν και παίρνουν. Δεν τολμώ να ρωτήσω τι θα απομείνει.
Ετικέτες
μονόχνοτη
Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011
Ma ma miles
Και προχωρούσα, χωρίς να γνωρίζω κανέναν. Κι ούτε κανένας με γνώριζε. Και από απόψε που θα με γνωρίσουν, θα φερθώ άσχημα γιατί θα πάρει καιρό να με γνωρίσουν. Προς το παρόν γελούν, διασκεδαστικός ο ναρκισσισμός μου, λένε. Βρίσκετε;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)