Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Το Μάτι του Σατανά

Θα γίνω μπλογκ μόδας, το αποφάσισα. Διαθέτω ένα καταπληκτικό στιλ που πρέπει -αν όχι οφείλω- να κοινωνήσω. (Σταδιακά θα αρχίσω να μιλώ σαν τους Ελληνοαμερικάνους.) Η φωτογραφία είναι μιας τύπισσας που δεν γνωρίζω. Θα ήθελα πολύ όμως να την μάθω και να την ακούσω.

Φοράει κασκόλ της μαμάς της. Της το'κλεψε. Το πήρε μαζί της στη ήπειρο που πήγε για να μορφωθεί, να δει και να γελάσει. Να κοιμηθεί, να φάει, να ξενυχτήσει, να κολυμπήσει, να συγχαρεί, να καεί. Όλες οι δραστηριότητες.

Βέβαιως, τυλιγμένες σε ξένο χαρτί. Λιγότερο τσακισμένο.

Το ομορφότερο soundtrack. Από το Straight Story του Δαυίδ.

Τα'χω παίξει. Τόσα έχει τούτη η μέρα να διηγηθώ και λίγο προτού την αράξω στο υπέροχα άδειο δωμάτιο και στο τέλειο κρεβάτι μου, εδώ στη γωνιά, εκθέτω προιόντα όλων των ωρών που μιλούσα στον καθρέφτη.

Αύριο μάλλον θα τα διαγράψω.

Αύριο επίσης θα πάω στο σούπερ μάρκετ.

Αύριο ακόμη θα ευχηθώ να μην υπάρξει μεθαύριο.


1 σχόλιο:

  1. θα το πω όσο πιο λιτά με επιτρέπει η μητρική μου γλώσσα

    είσαι θεά και σ αγαπώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή