Ευσεβείς πόθοι του μεταμεσονυκτίου 3

Θέλω οι ρίζες να είναι ανάγλυφες, σαν να είμαι δένδρο, σαν να είναι φλέβες. Θέλω να μην έχω ρίζες, κατά το δοκούν να αποσύρονται και κατά το δοκούν να εμφανίζονται. Θέλω μια ομορφιά μέχρι τον τελευταίο λυγμό, που κανείς δεν ακούει και δεν χρειάζεται να ακούσει. Θέλω με μιας όλα να ειπωθούν και μετά να χαθούν για πάντα. Κάπως έτσι θέλω να υπάρχω. Ροή δίχως σταματημό, θέλω μια ατέλειωτη πράξη για δύο. Σαν μουσική. Θέλω μια αίσθηση του χιούμορ και της αδικίας που μπορεί να ανυψώνεται και που δεν βρίσκει εμπόδια της τάξης, της κουλτούρας, του έθνους, της χαραγματιάς και τα λοιπά. Μια διαρκή πρόσθεση, μια μετρημένη πρόσθεση, μετρημένων προθέσεων. Ποτέ μια αφαίρεση ή ένα άδειασμα. Θέλω νύχτες στην πόλη, που όλα είναι ρευστά και δυνατά και πραγματοποιήσημα. Θέλω να αφιερωθώ. Χωρίς να καταταγώ. Δεν φτιάχνω κατηγορία, δεν ψάχνω ταμπέλες. Προτείνω. Μονάχα προτείνω.

Σοφ, ελπίζω να βοήθησα κάπως. Δεν ξέρω. Αλήθεια.

Ευσεβείς πόθοι του μεταμεσονυκτίου 2

Θέλω ο ΟΗΕ να λειτουργεί πιο σώστα, θέλω να καταργηθεί η θανατική ποινή, θέλω να καταργηθούν οι έννοιες 'ουτοπία' και 'δυστοπία', θέλω η γλώσσα, το γλωσσικό εργαλείο να εξελιχθεί και να γίνει πιο αποτελεσματικό. Θέλω να μάθω να μιλώ Αγγλικά, θέλω να έχω το θάρρος να ανταπαντήσω όπως νιώθω. Θέλω να εφαρμόσω τη ματιά μου στον κόσμο κι έτσι να μείνει. Θέλω να μιλώ για τη Λιβύη και να είναι σαν να μιλώ για την αδερφή μου. Θέλω διαδηλωτές που δεν διαδηλώνουν μόνο γιατί απολαμβάνουν την αίσθηση της κοινότητας αλλά γιατί έχουν την εντύπωση πως διαθέτουν δύναμη και προτάσεις άξιες μοιρασμού, θέλω μια μεγαλύτερη αίσθηση ευθύνης, θέλω λιγότερους καλούς κι επιτήδειους ρήτορες, θέλω περισσότερη ουσία και λιγότερο σελοφάν, θέλω αύριο να λέω πως ήμουν μεθυσμένη χθες που τα'γραψα όλα αυτά, θέλω η γιαγιά μου να είναι καλά, θέλω να είναι όπως ήταν, θέλω μερικά πράματα να είναι όπως ήταν, θέλω τίποτα να μην μετράει, να μην έχει επίδραση καμιά ουσία κοσμική παρά το παρόν, το κοινό παρόν, θέλω μια τέχνη που να αναδεικνύει τον καθένα, θέλω μια τέχνη εκλεκτική και για τους καλύτερους, θέλω λίγα, θέλω να είμαι αυτάρκης και να θέλω πολλά. Θέλω αν πεθάνω αύριο να πω πως αγάπησα. Θέλω να έχει λιγότερη σημασία για μένα αν μ'αγάπησαν. Θέλω να καώ.

Ευσεβείς πόθοι του μεταμεσονυκτίου 1

Θέλω να είμαι ελεύθερη, θέλω να είμαι αναρχική, θέλω να έχω ταξική συνείδηση, θέλω να είμαι αριστερή, θέλω να είμαι με τον παππού μου, θέλω να αγαπώ τους γονείς μου, θέλω να θυμάμαι, θέλω να μην θυμάμαι, θέλω να μείνω νέα, θέλω αύριο να είμαι εξίσου των ίδιων ημερών, θέλω να έχω καλή παρέα σε κάθε γωνιά της γης, θέλω να περπατήσω παντού μόνη, θέλω να μην μισώ τους ανθρώπους, θέλω να είμαι αλτρουίστρια, θέλω να αφιερώνω χρόνο, θέλω ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας, θέλω να φιγουράρω, θέλω να μιλώ μπροστά σε κοινό, θέλω να με γνωρίζει η θάλασσα, θέλω τα μπαράκια μας, θέλω το ραδιόφωνό μου, θέλω το Ντα Κάπο, θέλω μια πόλη λουσμένη στο φως, θέλω μια εξοχή σαν εκείνη του καλοκαιριού, θέλω να δω όσες ταινίες δεν έχω δει, να τις δω στα θερινά σινεμά, θέλω να μιλώ όπως σκέφτομαι, θέλω λιγότερα όρια, θέλω λιγότερα σύνορα, θέλω στίχους στους τοίχους πως τα πράματα δεν είναι όπως πρέπει να είναι, as they are supposed to be, θέλω τζάμια και παράθυρα παντού, θέλω να μπορώ να θέλω όχι μόνη αλλά μαζί με πολλούς ακόμα, θέλω να μάθω τρόπους να συνεισφέρω, θέλω να μην απολιθωθώ από την απόσταση, θέλω να είμαι αυτή που είμαι κι ο καθένας να μπορεί να είναι αυτός που είναι, θέλω να απαλαχθώ από το κόμπλεξ του μεσσία (χρησιμοποιώ ορολογία που βρήκα εδώ), θέλω κάθε μέρα να παράγω, να δημιουργώ, θέλω να σταματήσω να είμαι βάρος, θέλω να μάθω να παίζω μουσική, θέλω να μπορούσα να καταλάβω μαθηματικά, θέλω τούτη δω η μαλακία να μην ακούγεται παιδική, μια ζωή θέλω να'μαι μπροστά από την ηλικία μου, θέλω μια ζωή, όχι δύο, μία και καλή. Θέλω η Ελλαδίτσα να βγει από το σκατολούκι τώρα, θέλω να σταματήσει τις ανούσιες μάχες με τα Σκόπια, τη Μακεδονία ή πώς σκατά θέλουν να την λένε, θέλω τα κορίτσια στην τάξη μου να σταματήσουν να μιλούν για τις δυστυχίες της ζωής τους κι όχι επειδή στενοχωριέμαι καθώς συμπάσχω αλλά γιατί δεν έχω όρεξη να τις ακούω, θέλω μεμιάς όλες οι αντιφάσεις να συνυπάρξουν σαν σε καλό υφαντό, θέλω ο κόσμος να μάθει τα δικαιώματά του και να τα ασκεί όπως πρέπει, θέλω να κατέβουν οι εικόνες του jesus από τα σχολεία, θέλω να πάψω να αμφισβητώ την πίστη και τους ανθρώπους που πιστεύουν, θέλω να γράφω τις εργασίες μου με συνοχή κι όχι όπως τα γράφω τώρα, θέλω ο καθείς να κρατά την υπαρξιακή του κρίση για τον εαυτό του, θέλω να αγαπώ δίχως εξάρσεις, ήσυχα, σαν θάλασσα. Θέλω η συγκάτοικός μου να αρχίσει να πλένει τα πιάτα χωρίς να της το λέμε. Θέλω να συμφιλιωθώ.