Ευσεβείς πόθοι του μεταμεσονυκτίου 2

Θέλω ο ΟΗΕ να λειτουργεί πιο σώστα, θέλω να καταργηθεί η θανατική ποινή, θέλω να καταργηθούν οι έννοιες 'ουτοπία' και 'δυστοπία', θέλω η γλώσσα, το γλωσσικό εργαλείο να εξελιχθεί και να γίνει πιο αποτελεσματικό. Θέλω να μάθω να μιλώ Αγγλικά, θέλω να έχω το θάρρος να ανταπαντήσω όπως νιώθω. Θέλω να εφαρμόσω τη ματιά μου στον κόσμο κι έτσι να μείνει. Θέλω να μιλώ για τη Λιβύη και να είναι σαν να μιλώ για την αδερφή μου. Θέλω διαδηλωτές που δεν διαδηλώνουν μόνο γιατί απολαμβάνουν την αίσθηση της κοινότητας αλλά γιατί έχουν την εντύπωση πως διαθέτουν δύναμη και προτάσεις άξιες μοιρασμού, θέλω μια μεγαλύτερη αίσθηση ευθύνης, θέλω λιγότερους καλούς κι επιτήδειους ρήτορες, θέλω περισσότερη ουσία και λιγότερο σελοφάν, θέλω αύριο να λέω πως ήμουν μεθυσμένη χθες που τα'γραψα όλα αυτά, θέλω η γιαγιά μου να είναι καλά, θέλω να είναι όπως ήταν, θέλω μερικά πράματα να είναι όπως ήταν, θέλω τίποτα να μην μετράει, να μην έχει επίδραση καμιά ουσία κοσμική παρά το παρόν, το κοινό παρόν, θέλω μια τέχνη που να αναδεικνύει τον καθένα, θέλω μια τέχνη εκλεκτική και για τους καλύτερους, θέλω λίγα, θέλω να είμαι αυτάρκης και να θέλω πολλά. Θέλω αν πεθάνω αύριο να πω πως αγάπησα. Θέλω να έχει λιγότερη σημασία για μένα αν μ'αγάπησαν. Θέλω να καώ.