Μερικά γραμμάτια που ξέμειναν, βρήκα κάτι φίλους στο ταχυδρομείο να με περιμένουν κάτω από την σκεπή που έσταζε μια ανοιξιάτικη μπόρα. Τους μίλησα για την υποψία, για τον στίχο που γεννιόταν, πόσο με ζόριζε. Υποψία ανατολής, που ματώνει τον ουρανό. Δυστυχώς όμως ο βαθιά μπλε ουρανός του ξημερώματος, άπλωσα την σκέψη μου, δεν επιδέχεται χρωματικών προσθέσεων, κι έτσι ο κακοσκαρφισμένος στίχος μου μένει να αιωρείται.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου