Σάββατο 14 Απριλίου 2012

Γελούν με τα φτιασίδια μου, σοφέ Αγγελάκα.

Όχι πως όλα αυτά έχουν σημασία. Τίποτα δεν έχει σημασία αλήθεια. Ούτε καν αυτή η παραδοχή. Όλα είναι τόσο ρευστά, τόσο συγκρίσημα, τόσο επιτακτικά συγκρίσημα με κάτι που προυπήρξε. Κρίμα να μην είσαι εδώ. Περνούν οι μέρες γρήγορα μα μερικές φρενάρουν. Κάθε άλλο, όλα καλά πληκτρολογώ. Η επικοινωνία του πληκτρολογίου, όλα υπέροχα, προερχόμενη από μια χώρα που μαραζώνει και μαυρίζει. Γερνά πρόωρα, κοιτά και προσπαθεί να λογαριάσει το τέλος, τις αβύσσους της σύγχρονης κοινωνίας, η οποία δεν είχε αρκετά προβλήματα κι έφτιαξε επιπλέον. Υπό την επήρεια, δεν έχουμε σημασία. Κανείς μας δεν έχει σημασία, αυτή είναι η αίσθηση απόψε στις ανέλπιδες μεταμεσονύχτιες ώρες. Αύριο το πρωί, αν ξυπνήσω, θα δω την εξής σειρά: κρεβάτι, νεροχύτης, πλακάκια του μπάνιου, πόρτα που θ'ανοίξει και θα κλείσει, κι άλλη πόρτα, το ασφαλτοστρωμένο χώμα που'λεγα, μετά κι άλλες πόρτες, έπειτα λίγο φαγητό.

Πρέπει η ασχήμια να παρουσιάζεται ως έχει. Ένα γλυκό φως...

1 σχόλιο:

  1. Όχι πως όλα αυτά έχουν σημασία. Τίποτα δεν έχει σημασία αλήθεια. Ούτε καν αυτή η παραδοχή.

    ΑΥΤΟ, ΑΥΤΟ, ΑΥΤΟ, ΑΥΤΟ, ΑΥΤΟ.

    "Κάθε άλλο, όλα καλά πληκτρολογώ. Η επικοινωνία του πληκτρολογίου."

    ΑπάντησηΔιαγραφή