Λιμάνι

Ξεκίνησα τη Πλήξη του Μοράβια. 

Επισκέφθηκα τη photobiennale στο λιμάνι. Ξεχώρισα τον Χριστόφορο Δουλγέρη με το φωτογραφικό του κύκλο "Σχολεία". 

Κατά τ'άλλα: η αγριότητα της επιθυμίας να φωτογραφίσεις τα πάντα, το καφέ ΜΥΘΟΣ στον Έβρο π.χ., ώστε να τα σκαλίσεις, να τα απομαγεύσεις, να τα λερώσεις, να τα μετατρέψεις, να τα σχίσεις σε κομμάτια, να τα ξεριζώσεις, να τα κάνεις δικά σου. Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να παραβλέψω τον φακό ως ξένο σώμα που ενίοτε εισβάλλει. Ψιλά γράμματα, βέβαια...

Από την άλλη, μπροστά από κάποια άλλα έργα, σκεφτόμουν πως το ξέρω το θέμα, το'χω ζήσει, δεν αντέχω την αναπαράστασή του (έφυγε ο φωτογράφος για λίγους μήνες στο εξωτερικό, αεροδρόμιο Μακεδονία, Βενιζέλος, Γκάτουικ κλπ) - μα αυτό έγκειται σε μία δική μου διάθεση της στιγμής. Είχε και ζέστη, είναι κι η αργία του μήνα... Το σύμβολο: επινόηση για μια ελευθερία μπρος στο κοινό βίωμα. Αν μιλούσε ο Σεφέρης για τον ξεριζωμό δίχως τα σύμβολα, δεν θα άντεχε κανείς να τον διαβάσει.

Ανέμπνευστοι συλλογισμοί. 

Δημοτικό Μεγαλοχώριον
Χριστόφορος Δουλγέρης

Saudade

Η πρώτη λέξη που'μαθα. Η πρώτη λέξη που μου'πε, στο πλακόστρωτο προς το σπίτι. Γελούσα μέσα μου, μας τα'παν κι άλλοι, έλεγα, τα ξέρω και στην ελληνική, έλεγα. Δεν πρωτοτυπούν τόσο πολύ οι πορτογαλέζοι, my darling. Τραυματισμένη σας ήρθα, να ξέρετε. Και δώσ'του να γελώ. Γελούσα καθ'όλη τη διάρκεια. Παρίσι βορράς, Παρίσι νότος. Μα δώσ'του να φυσάει ο άνεμος, κι εγώ να γιορτάζω αχόρταγα, να κοιτώ τις λατίνες και να μαθαίνω να χορεύω κι εγώ έτσι θελκτικά, να παραπατώ μεθυσμένη, απ'το κύμα απ'το κρασί κι από τ'όνειρο, βγαίνοντας από τις μαούνες του Σηκουάνα. Να συλλαβίζω τον ρυθμό της samba μήπως και καταφέρω ποιητικό μέτρο. Τά-τα-τα τα-τα-τα. Και δώσ'του να χτυπάει το agogo, αυτές οι δυο καμπάνες των Γιορούμπα (φυσικά στη σύξευξη της Βραζιλίας με την Αφρική είναι που κατάφερα να βρω κι εγώ τον δρόμο μου).  

Τα θυμήθηκα αυτά, δεν θα τα θυμόμουν, γιατί έχει απόψε αφιέρωμα στις λατίνες ντίβες στο τρίτο πρόγραμμα. Μετά τις χανούμισσες, να κάτι που θα'θελα να'μουν.

Αnne Carson, και το δώρο από την Αθήνα

Short Talk On the Youth at Night 

The youth at night would have himself driven around the scream. It lay in the middle of the city gazing back at him with its heat and rosepools of flesh. Terrific lava shone on his soul. He would ride and stare.

[από τη συλλογή Short Talks]