Ακούω ένα τραγούδι που μου θυμίζει έναν αυτοσχεδιασμό που κάποτε έκανα. Σώματος.
Είπα σώμα, και εδόθη η ευκαιρία. Είμαι ένα άτομο χωρίς σώμα ορίων. Σοβαρό πλήγμα για μια μέρα καλοκαιριού. Μέσα καλοκαιριού.
Μιλώντας για πλήγμα, καλό είναι να σκεφτεί κανείς πως η παρούσα κατάσταση προκλήθηκε. Η έμφαση στο ρήμα της δευτερευούσης. Η γράφουσα ουδεμία ευθύνη φέρει.
Σχετικά με τις ευθύνες: τίποτα δεν είναι πιο δυσάρεστο από την ανάληψη ευθυνών από ένα υπεύθυνο άτομο. Γι'αυτό και γω το χαίρομαι.
Η λέξη 'άτομο' επανέρχεται, και καλό είναι να πω πως προσωπικά δεν είμαι. Δηλαδή, παρατηρώ μία τομή στο υποτιθέμενο άτομο μου.
Το τραγούδι είναι το She Moves She των Four Tet. Ποιο άλλο. Κύμα, πιναμπαούστικη κίνηση χεριών και πτώση. Ατέρμονη, των ημερών.
Ψυχανάλυση.
Αχ, και δεν ξέρω. Απόπειρα να αποπάρω το ύφος μου. Να αποποιηθώ των ευθυνών και όποιας ουσίας με έχει σημαδέψει ή λερώσει. Γράφω σα χαζό, αλλά τούτη τη στιγμή είναι το μόνο που μπορώ να κάνω. Κι αυτό το λέω με κάθε απελπισία (αγαπημένη λέξη των ημερών).
Κυρίες μου, κρατήστε τη ψυχραιμία σας. Μπορεί να βουλιάξουμε!
Αχ, και δεν ξέρω. Κολύμπι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου