Ακούω Nicolas Jaar -ένας θεός ξέρει γιατί το κάνω αυτό τώρα- και σκέφτομαι τη μέρα που πήγα στη συναυλία του. Τη νύχτα. Στη Βαβυλωνία του Μήλου. Πήγα εντελώς μόνη - τέλη Ιουλίου. Ήπια σκατά μπύρα, καθόλου δεν μου άρεσε. Ούτε κι ο Jaar μου άρεσε. Μετά χόρεψα στη Βαλαωρίτου με άγνωστους γνωστούς. Και ήπια τόσο μα τόσο πολύ αλκοόλ. Η μόνη στιγμή που άξιζε, τώρα που το σκέφτομαι, ήταν όταν έπαιζε δυνατά το Riders on the Storm στην παραλιακή. Τότε μάλιστα!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου