Φεφέ, η μέρα άξιζε για τις Δούλες του Genet. Σ'ευχαριστώ γι'αυτό. Και τώρα αναμετριέμαι με το Φόρειν Όφις, τον Μεταξά, γιατί είπε το ένδοξο όχι και τι συνέβη μετά. Στους τέσσερις υπό του μηδενός η θερμοκρασία, ψιλόβροχο, δεν βλέπω την ώρα να τρέξω στους χορούς μου. Είναι στιγμές που σκέφτομαι πως θα ήθελα να σου πω, σαν μία δεύτερη κουρασμένη, ακροβατούσα δούλα 'but Solange, you're immortal'. Και να παραμυθιαστώ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μα η ζωή δεν τελειώνει. Βουλιάζεις και ανεβαίνεις ξανά στην επιφάνεια. Ψάχνω να βρω το quote του Genet περί ακροβασίας, μα έχασα το τετράδιο όπου το φύλαξα. Εγώ σε ευχαριστώ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια κι από μενα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μου αρέσουν όλα αυτά που ανασύρεις στην επιφάνεια!
Δεν θυμαμαι αν σου εχω ξαναφησει σχολιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιμαι απο τους σιωπηλους σου αναγνωστες.
Τελευταια σε βλεπω σε μπλογκ που αγαπω.
Και μου ρθε η επιθυμια να σου πω πως ειμαι εδω.
Σε επισκεφτομαι συχνα.Σε διαβαζω.Ψεματα.Θα θελα να σε διαβαζα.Αλλα διαβαζω μοναχα εκεινα τα ιχνη που αφησαν οι σκεψεις σου και μας αφηνεις να κρυφοκοιταζουμε.
φεφέ μου, έτσι είναι. ελπίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήhey, caveman! ευχαριστώ που με διαβάζεις! γίνομαι και δική σου follower! τι τέλειο να έχεις μπλογκ, γνωρίζεις πόσο ενδιαφέρον κόσμο!
κατ, τι να λέω. σ'ευχαριστώ... τα λες πάντα πολύ ωραία. σε παρακολουθώ.