FIN

Τέλος απροσδόκητο εδόθη. Θλιβερό. Σύσσωμη η κοινότητα η διαδικτυακή έσπευσε να συλυπηθεί. Συλυπήθηκαν λοιπόν. Όλοι μαζί.

But I know that it's hard

Κατάρα ταραντούλα λακεδαίμων μοναχικός κοσκωτάς τασία σία σία σία.

Blue skies are coming

Τσίκα τσίκα μπουμ τσίου κοκοκοκο. Λαλαλαλαλαλαλαλαλαλααααα. Τεραμενίκα. Μπεμπέ. Κούτσουντο. Αιαιαιαιαιαιαοοοοα. Υπό ανά μετά παρά. Δόξα. Λόγια. Παράδοξα λόγια. Ανύπαρκτα. Τσίκι τσίκι. Υπαρκτά. Κοκοκοκο. Λαστ. Ελληνικά.

Hard times / Ενδοσκόπησις

Η πλήρης, εσκεμμένη διαστρέβλωση λαμβάνει χώρα σε έναν τόπο που βουλιάζει. Να μια θέα που άφησα, δεν πολυθέλησα ή δεν τόλμησα να αναφέρω. Αμέτοχη ή συμμέτοχος δεν ξέρω. Ο Γιανναράς σήμερα έλεγε πως οι Έλληνες έχουμε κάνει λάθη από την απαρχή της ύπαρξής μας. Δεν αφουγκραστήκαμε τις ανάγκες μας. Μονάχα, λέει, ακολουθήσαμε ξένα μοντέλα που όπως αποδείχτηκε δεν μας ταίριαζαν. Τραγικό το πώς χανόμαστε.

Εν τω μεταξύ, τον κ.Βαρουφάκη τον βλέπω πλέον πιο συχνά από τη μαμά μου.

Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη

Μετρώ τις θέες και τις θεάσεις της μέρας. Τοπία αντιδιαμετρικά -θα έλεγε κανείς - αντίθετα: ένα ναυάγιο, στην κορυφή ενός αμμόλοφου, και μερικές ώρες αργότερα, φωτισμένα τα κάστρα στην κορυφή όλων των διχασμών, όλης της πόλης.

Τέλος πάντων, γνωστό το συμπέρασμα. Ακόμα πιο γνωστή η διάθεση, η αναστοχαστικότητα, ο αόριστος τρόπος. Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη, για να θυμηθώ Λειβαδίτη. Η υπέροχη απαλλαγή. Καθώς και παραλλαγή. Ίσως και συναλλαγή. Τι ευχάριστα παιχνιδάκια.

Μοναδικό κέρδος η πρόταση άνω της μιας ερμηνείας. Κάτι είναι κι αυτό. Σε κάθε περίπτωση, μία είναι η αλήθεια. Τούτη.

Truffaut mon amour

Happy Easter

Το σπίτι μου είναι ένας σοκολατένιος λαγός. Και ένα μεγάλο μεγάφωνο μουσικών της Jessie J, αν είναι δυνατόν. Χριστός και Παναγιά.

I ain't goin to Connecticut / Pain

I ain't goin anywhere. Imma stay here.

Άλλη μια Κυριακή, σε αναζήτηση εμπνεύσεων. Δημιουργώ ένα υπαρξιστικό έργο, τι άλλο θα τολμούσα να προτείνω εξάλλου;

Κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι την καθηγήτρια της Ιστορίας μας να απαντά πως ως λύση στην ανάγκη των νέων για μια κάποια επανάσταση, προτείνεται μία διεθνής συγκίνηση και ευαισθητοποίηση. Καθηλωμένη όμως στην καρέκλα που σε λίγο καιρό δεν θα με χωράει, μοναδική μου συνεισφορά (μπάλες θα μπορούσε να πει κανείς) είναι μερικά μέιλ σε κυβερνήσεις κι αρμόδιους μετά από σχετικό ενημερωτικό μήνυμα της Αμνηστίας.

Διανύω την περίοδο της αθυροστομίας μου. Η κλασική φράση των τελευταίων βδομάδων. Αδίστακτος χρόνος. Σαν χθες όλα.

Fragmented phrases. Μια φιλολογία, μία νύχτα. Καταπολέμηση των πληθυντικών κι ο φόβος της αποκλειστικότητας. Συστήματα που δεν αναγνωρίζει η Δύση. Ίσως βέβαια ούτε και η Ανατολή. Τέλος πάντων, όλο τα ίδια λέω, μια απέραντη έκθεση των ελάχιστων που φέρω. Γαμώ, γιατί να μην δίνεται εύκολη η άνω τελεία στα πληκτρολόγιά μας; Καλά λέω πως ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για τους 'αγνώστου θεού'.

Otherwise Project

Η μέρα ξεκίνησε με έναν εφιάλτη, τον μόνο στα τόσα χρόνια ζωής μου που μ'έκανε να τιναχτώ επάνω, να ζητώ συντροφιά, σαν bebe. Ακολούθησε ένα ζεστό πρωινό, μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας. Ένα ζεστό μεσημέρι στα στενά της πόλης, ένα πολύ κακό απόγευμα, με κλήσεις διεθνείς, να κλαψουρίζω στο ακουστικό. Τέλος πάντων, ύστερα ύπνος μήπως και ξεχαστώ, και πια μετά, στις οκτώ, παρακολουθώντας τη μεταμόρφωση. Του Κάφκα. Από άνθρωπος σε κάποιο ανθρωπάκι. Μακιγιάζ μπόλικο, κόκκινα και καφέ, ρούχα που δεν έχω ξαναβάλει. Με μία παρέα, συζητήσεις του κώλου, τύποι να ζητούν τηλέφωνα, μουσικές, αλκοόλ, ξένος καπνός, κινητά κι ακίνητα. Μια μεθυσμένη dudess, ένα ας πούμε διαφορετικό project στο υπόγειο, κακά ανέκδοτα, χειρότερα γέλια. Με περηφάνεια έλεγα πως τον Αύγουστο φεύγω για την μητρόπολη.

Παρηγοριά η ίδια η πόλη. Απίστευτο, κι όμως τόσο πιστευτό. Really?, τα λόγια της Ρεμπέκα. Υοu are with somebody? You look so... how to say... free! Ναι, της απάντησα, I like to believe I am. Μαλακίες.

Electric

Για τη Σοφίτσα μου, μια άλλη προσέγγιση. Αύριο, στη Γαία!

Paris

Αυτό τι σόι αστείο είναι; Μια με τους Neutral Milk Hotel και μια με τον Beefheart; Χα.