Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Éphémères et en même temps intenses

Μετά από πέντε ώρες εξέτασεων, αποφάσισα πως καλό θα ήταν να αρχίσω να γράφω λίγο πιο απλά και σωστά εδώ πέρα. Ας μοιραστώ. Ένιωσα μια ασφυξία στην αίθουσα που γράφαμε γαλλικά. Η αίθουσα μια χαρά ήταν αν εξαιρέσεις την εικόνα του jesus πάνω από τα κακόμοιρα κεφάλια μας. Τα θέματα βατά πολύ που λένε κι όλα κυλούσαν αργά. Απλώς, αυτό που με ενόχλησε είναι πως δεν ένιωσα σαν τη Fanny Ardant. Έτσι περίμενα να νιώσω. Να με ρωτήσουν τι πιστεύω για τον έρωτα, αν απαιτεί ένα μεγαλύτερο, ένα έξτρα μεγαλείο για να τον νιώσει κανείς. Η κυρία εξετάστρια είχε μια μικρή φαλακρίτσα και φορούσε ανατομικά τακούνια και η έκθεση απλώς με ρωτούσε να αναπτύξω γιατί μ'αρέσουν τα γαλλικά και γιατί επέλεξα να τα μάθω. Μα γιατί θέλω να μοιάσω στη Fanny!

1 σχόλιο: