Εκπνέω τον χειμώνα και ξεκαρφιτσώνω από τα πνευμόνια τους κρυστάλλους του. Η αλλαγή των εποχών εμφανίζει μια δράση αναλλοίωτη από την αρχή που ονομάζουμε αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Κάθομαι οκλαδόν, η ωμοπλάτη μου γέρνει, ακουμπά σκληρά στο σοβατισμένο τοίχο του δωματίου. Το παράθυρο στ'αριστερά φέρνει παιχνίδια: οι σκιές της λεωφόρου κι η μυρωδιά για την οποία όλοι μιλούν. Της Άνοιξης.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
το παραθυρο στ' αριστερα θα πρεπε να φερει κατι αλλο..
ΑπάντησηΔιαγραφήθα το φέρει, πού θα πάει. δύο τελείες που αν κι ανορθόδοξες, είναι χαρακτηριστικές.
ΑπάντησηΔιαγραφή