γεια σου

Η Ντίνα μου'στειλε ένα εξαιρετικό email. Εγγενώς, φυσικά - πώς να το πω; - αυθόρμητα καλογραμμένο και μετρημένο. Σχεδόν μ'έπεισε (άθελά της) πως δεν είναι για μένα η συγγραφή. Νομίζω πως εκείνη είναι η συγγραφέας. Κι ούτε που το ξέρει! Εκεί έγκειται λοιπόν ο ναρκισσισμός ως δημιουργική ισχύς.

Η γραφή ως αντανάκλαση: διεστραβλωμένη. Ο Νάρκισσος που λίγο λίγο δίνει από την τελειότητά του. Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με αυτήν την ιδέα. 

Ο επίδοξος συγγραφέας διατείθεται να δει με τα μάτια του την ιδέα του λίγο προς λίγο να φθίνει. Τον εαυτό λίγο προς λίγο να παραμορφώνεται. Διότι αναγκαστικά υπάρχει απόκλιση μεταξύ του οράματος της λέξης και της γραφής μετά λέξης. Οπωσδήποτε αυτή η απόκλιση συναντάται σε κάθε τέχνη. Ο χορευτής, ο ζωγράφος, ο μουσικός ζει μ'αυτή τη φθίνουσα πορεία της ιδέας. Ο συγγραφέας όμως γαλουχίζεται στην οδύνη δευτερόλεπτο μετά δευτερόλεπτου σ'αυτή την απόκλιση.

(τι έγραφα στις 16 Φλεβάρη στο τετράδιό μου)