Στην άκρη του καλοκαιριού, μια μπόρα απόψε λοιπόν. Μου θυμίζει πως η θέση μου είναι κάποτε ξέμπαρκη. Γύρισα κι οι φίλοι έπαψαν να με περιμένουν. Διαβάζουν όλοι τους για τα δικά τους, με τους δικούς τους. Έβλεπα τις προάλλες να σουρουπώνει από το λιμάνι αυτής της πόλης - η θέα αντίθετα βαλμένη σ'αυτήν που'χω συνηθίσει. Όπως χάιδευα με το βλέμμα μου τις παρυφές των πολυκατοικιών, αισθάνθηκα προς στιγμή το σκάρτο του παρελθόντος. Δεν υπάρχει τίποτε από πίσω μου - μόνο ο κωλαρίκος μου. Τα υπόλοιπα είναι φτιαγμένα, κι εξυπηρετούν τη συνοχή του εαυτού, μην τύχει και διαλυθεί μπρος στα μάτια μας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
....πέρα από τα υπόλοιπα και αυτός "φτιαγμένος" είναι =)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ίδια μπόρα με βρήκε στον δρόμο για το σπίτι, αλλά είπα να μείνω από κάτω της και την απόλαυσα, χωρίς να τρέξω να κρυφτώ κάτω από υπόστεγο ή ομπρέλα όπως οι γύρω μου. Μα αλήθεια δεν ήξεραν τι έχαναν~
υ.γ.πάντως εγώ περίμενα πολύ πότε θα επιστρέψεις
tsiftso