Café de Flore

Καθίσαμε (από το 'καθίζω') στο Έτση, μέλι έσταζε η πόλη. Κι ένα και δύο, μας κοιτούσαν περίεργα οι τυπάδες, 'η ζωή είναι ωραία'. Βέβαια, απέτυχα να λύσω τα διλήμματά σου. Jean-Paul, λες το εξής: life has no meaning the moment you loose the illusion of being eternal. Απαρχή του υπαρξισμού, ή κάποια μορφή του. Κι όμως, ακριβώς επειδή κατανοούμε- ή τουλάχιστον προσπαθούμε να κατανοήσουμε- το αναπόφευκτο της λήξης και του τέλους, όλα αποκτούν νόημα.

Ο Καμύ περιγράφει κάποια διέξοδο. Είναι η λυρική εξέγερση ενάντια σ'έναν εξωτερικό κόσμο άδικο και παράλογο, έναν κόσμο απελπισμένο (από την εισαγωγή των Mirlitonnades του Beckett). Κάπως έτσι γινόμαστε ρέμπελοι κι εμείς.

Ένα σε λέω, φιλενάδα. Every road is a good road. Σ'ευχαριστώ που ανέχεσαι την αμφισημία της μεταμοντερνιάς μου. Ένα τίποτα...