Αλεξανδρούπολη

Βράδυ Παρασκευής.

Αυθόρμητα, και δίχως σχεδίαση, θέλω να μιλήσω για την υφή της νοσταλγίας.

Έπειτα όμως, σκέφτομαι πως τείνω τελευταία να αναπολώ και το μόλις περασμένο λεπτό, οπότε συμπεραίνω πως δεν είμαι κατάλληλη.

Μόνο - αν μου επιτρέπεται - θέλω να πω πως μου λείπει η αίσθηση του σαπουνιού (ΚΑΡΑΒΑΚΙ) που γλυστράει πάνω στην πορσελάνη, που ίσως να'ταν και μάρμαρο.