Μια από τις συγκατοίκους αφηγείται τη ζωή της στο τηλέφωνο, σε κάποιο πρόσωπο που νιώθω συγγενικό της. 'Τίποτε σπουδαίο δεν συμβαίνει', η ιδιοσυγκρασία μου η μεσογειακή θα φταίει και σ'αυτό το σημείο αισθάνομαι μία φωτιά. Πέρα από ένα σωρό μαθημάτων και βιβλίων, νέων φίλων, και τα λοιπά υλικά και μη της φοιτητικής ζωής, το νοτισμένο πρωί, όταν όλες ξυπνάμε πιστεύοντας πως όλα είναι πιθανά, παρά τους σοβατισμένους τοίχους που μας περιβάλλουν, δεν αρκεί; Πολλά συμβαίνουν. Κι ας υπάρχουν ώρες που μένω καθηλωμένη στο κρεβάτι μ'ένα κακό στομάχι, νομίζοντας για λίγα τα πολλά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
είσαι ό,τι πιο όμορφο έχω την τύχη να γνωρίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήσε 2 μήνες θα σε σφίξω στην αγκαλιά μου και θα σε αφήσω όποτε θέλω εγώ.
και μάλλον δεν θα σε αφήσω ποτέ.