Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

I reject any path which rejects life

Έχουμε και λέμε. Same old blues του Beefheart και ένας ήλιος που δύει. Από κάτω κάποια ιστιοπλοικά, μου θυμίζουν φελούκες και θυμάμαι την Αίγυπτο. Η καθηγήτρια της Ιστορίας μας είναι ενθουσιασμένη. Fascinated by this purely popular uprising. Just wait and see! Της θυμίζει τον Οκτώβριο της Ρωσίας. Στην περιοχή της Μεσογείου αυτή τη φορά. Πόσο να αντέξουν οι άνθρωποι τριάντα χρόνια τον δικτάτορα; Τι κι αν υπόσχεται μεταρρυθμίσεις... Θυμάμαι να τον παρακαλουθώ ξαπλωμένη να μιλά στο Al Jazeera, κι από το ανοιχτό παράθυρο να ακούω τις κόρνες των Αιγυπτίων.

Ο Naguib Mahfouz είχε πει, I believe society has a right to defend itself, just as the individual has the right to attack that with which he disagrees. Τώρα που θα μείνω έναν ακόμα χρόνο στη πόλη μου, θα ξεκινήσω μαθήματα Αραβικών!

Βάζω το χέρι μου για να κρύψω τον ήλιο αλλά γρήγορα μετανιώνω. Γιατί να το κάνω αυτό;

2 σχόλια:

  1. Απίστευτο! Τώρα το συνειδητοποίησα: εκεί που ήσουν πριν από μερικές μέρες, εκεί τώρα γράφεται ιστορία - δικαίως ενθουσιασμένη, φαντάζομαι, η Ορέλ. Κι ο Μαχφούζ (τότε δε μου είχε αρέσει ιδιαιτέρως), νιώθω ότι αξίζει μια δεύτερη-τρίτη ματιά...
    Γιατί να μείνεις ένα χρόνο ακόμα εδώ; Φυσικά, ενδιαφέροντα πράματα υπάρχουν, τα Αράβικα πρώτα-πρώτα, αλλά γιατί απαισιοδοξία;

    Ωραίος ο ήλιος πάντα, και του Καμύ και ο δικός μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ..."Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως."...

    αχ αυτος ο ηλιος,ειναι η ζωη,η εμπειριες και τα συναισθηματα μαζι.

    http://rozmistiko.blogspot.com/2008/11/gabriel-garcia-marquez.html
    το εγραψε ο μαρκεζ οταν διαγνωστηκε πριν 2-3 χρονια πως εχει καρκινο. ακομα ζει... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή