Ρελιτζιόνε

Because I have one

Ξυπνάς σκατά από το μεσημεριανό ύπνο και η μόνη λύση είναι ο Moby.

Eddie

I don't want to know your past. But together share the dawn.

Oscar

Only the shallow know themselves.

eisai logos

twra ti na s apantisw? ti n s pw? den ehw logia. eisai panemorfi. eisai para poli panemorfi. eisai to agapimeno mou koritsi. eisai ta panta. eisai ena pontiki. eisai t kalokairi mou. eisai ola ta kalokairia mou k kiriws eisai kathe m augoustos. eisai mia anamnisi p pote den einai anamnisi. eisai hioni. eisai tragoudi ts jazz. i fwni t armstrong, kai kiriws oi stihoi tou. what a wonderful life. red roses too. eisai o melios. eisai sto 'etsi'. eisai anithiki. sandwhich i kalamaki? eisai gnisios flaneur. eisai logos. den eheis aities. eheis anisihies. mou kaneis tost. eisai logos. logos logos logos. eisai o logos. eisai logos iparxis. o logos iparxis. eisai oi mousikes tou moby otan anadithike ap t skoteina clubakia ts neas iorkis. eisai apodeixi. eisai logos. apodeixi pws borw. eisai logos. eisai o logos p oi b-movies pairnoun oscar. tous to dinw. eisai to motivo p pote kaneis den varietai. eisai mahler. k sopen. k mendelssohn. i fwni p m thimizei pws ta pop corn einai pagwmena. saresoun. den maresoun pia. eisai o logos p kathe m anamoni einai apla teleia. apla teleia. den borw na apofigw ta clichedakia mazi sou. eisai i alkioni papadaki (OHI!). eisai o,ti eisai. eisai o trohos p pote den tha boresw na kanw. eisai oi apotihimenes mimiseis mou. eisai logos p xenihtw. alla k logos p den xenihtw. eisai to kalitero ximerwma. to kalitero taxidi. i jasmine tha me malwne, alla ti xerei k auti. o gordon tha heirokrotouse, sto las vegas den sinithizoun tetoies exomologiseis. girnaei sta casino twra. pontarw se sena. o,ti ehw. kai den ehw. magkia.

Greeklish γιατί ξεκίνησα να στο γράφω στο fb, αλλά μετά σκέφτηκα πως δεν χρειάζεται να το δει τόσος κόσμος. Δεν έχει και σημασία βέβαια.

Les fleurs du mal

Αγόρασα τα Άνθη του Κακού και πολύ λυπάμαι που δεν μπορώ να διαβάσω από το γαλλικό πρωτότυπο. Γαμώτο.

Live to the point of tears

Men must live and create

Don't talk to me about work

Να διαβάσω πάλι δεν παίζει άρα ξεκινώ να γράφω. Αγαπώ τις διακοπές τόσο πολύ. Δεν υπάρχει ίχνος άγχους (αν κι έχω να κάνω ένα ΣΩΡΌ). Λιώνω τα πέντε άλμπουμ του Lou Reed και διαβάζω μέσο όρο 326 μπλόγκς την ημέρα. Χάνομαι με τη Σοφία στη Βενιζέλου, είμασταν από πάνω ενώ έπρεπε από κάτω. Ο Τσιτσόπουλος μου έκλεψε τον τίτλο! Γαμώτο, flâneur. O Baudelaire έδωσε τον εξής ορισμό, a person who walks the city in order to experience it. Φαίδρα, έστειλες το journal; Είμαι απαράδεκτη, ακόμα να το γράψω. Πέθανε κι ο Beefheart. Τι να πω γι'αυτό τον κόσμο, έμπνευση μας χρειάζεται. Παραμονή κι ανήμερα Χριστουγέννων, που πες άντε πως κανείς θέλει να δει κάτι του κλίματος (ποιο είναι το κλίμα;) και μόνο μαλακίες στην τηλεόραση! Χθες βέβαια γελάσαμε και λίγο με το ψάρι που το λέγανε Wanda. Η Σοφία μου είπε πως κάποιος πέθανε από το γέλιο βλέποντας την ταινία. Λίγο έλειψε να με χάσουν και μένα σε μία σκηνή. Την ψάχνω στο youtube να ξανανιώσω. Ωραία, δεν τη βρίσκω. Αυτό μάλλον σημαίνει πως ο υπόλοιπος κόσμος δεν την βρήκε τόσο αστεία όσο εγώ.

Gershwin

Ό,τι πρέπει για σήμερα. It ain't necessarily so. De things dat yo'liable to read in de Bible. It ain't necessarily so.

Heart

Lauryn!

I know what's up there beyond the sky.

Christmas spirit

Raaaafting

Σύρε για διαβασματάκι, κοπελίτσα μου. Ο κόσμος είναι ωραίος. Όπως κι ο νέος μας καναπές. Μωβ, με το αδέρφι μου δίπλα. Λίγες μέρες ακόμα. Άντε να φύγουν και οι αιτήσεις. Και μετά raaaafting.

I know, darling, that you do

Δεν υπάρχει ωραιότερο κομμάτι. Τραγουδιέται από τον άθεο ερωτευμένο στον έρωτά του που πιστεύει. Μου θυμίζει τον Χανς και τη Μαρί από τον Κλόουν.

<(")

Σ, σκέφτομαι πως όσα ήθελα να σου πω, στα έγραψα χθες. Εκεί, στην ταράτσα λοιπόν. Μαζί.

Saturday, 5

Personal statement για Αγγλία, ποια είμαι, τι κάνω, τι με αρέσει, τι ώρα κοιμάμαι, πώς ξυπνώ, χρώμα νυχτικιάς, αγαπημένο αγόρι, ξεχασμένο αγόρι, πόσο μ'αρέσουν τα πρωινά της Δευτέρας και πόσο τα μεσημέρια της Παρασκευής. Ξεκινώ όσο πιο κοινότυπα κι όσο πιο αληθινά μπορώ. The study of literature belongs to what i like to call my 'passions'. Να μην ξεχάσω να κλείσω δωμάτιο σε κάποιο παραποτάμιο ξενοδοχείο.

Ο Camus λέει το εξής καταπληκτικό. Ο έρωτας που δεν αντέχει στην αναμέτρηση με την πραγματικότητα, δεν είναι έρωτας. Τότε όμως είναι προνόμιο των ευγενών ψυχών να μην μπορούν να αγαπήσουν. Τι άνθρωπος. Τον αγαπώ. Κι ακούω πάλι electro. Μ'αυτό το κομμάτι θα κατεβαίνω τον ποταμό. Θέλω πράσινο! Κι άλλα πολλά.

Φαίδρα, ελπίζω να πέρασες καλά χθες. Ήμουν η συνοδός σου. Our lives are not boring. Άντε πια.

αχ Mark

Σήμερα.

How real the world

Φαινόμενα των καιρών ΙΙ

Αα νεύρα. Πολλά νεύρα. Πρώτη φορά τόσα νεύρα. Νομίζω πως έχω κοκκινίσει ολόκληρη αυτή τη στιγμή. Αχ, Σ, κι εσύ τραγουδάς oh holy night. Πού θα πάει; Θα περάσει ο καιρός, δεν θα περάσει; Και θα κάνω rafting. Υπό τον καλύτερο ήλιο.

Kawabata Makoto

Παραφράζοντας τους Led Zeppelin, τελευταία there's this feeling i get when i look to the east. Όλο το πρωί διάβαζα ακούγοντας συριακή lounge, ενώ τώρα το γύρισα στη γιαπωνέζικη ψυχεδέλεια. Lots of beer.

In essence III

Vive la fuite!

Σε ψάχνω στα φώτα της πόλης

Πάλι ξημερώματα νοσταλγώ. Τι ωραίο ρήμα. Το άλγος του νόστου. Ελληνικό ροκ απόψε. Κι αυτό είναι το ωραιότερο κομμάτι απ'όλα.

In essence II

Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός.

In essence

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις. Στο σώμα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Lo-fi

Πρωί, διαβάζω γαλλικά.

Winter Vacation

Σκηνοθέτης ο Li Hongqi. Λογοκρίθηκε στην Κίνα. Ο παραγωγός της ταινίας όμως ευχαρίστησε την κυβέρνηση της χώρας του για τη 'βοήθεια' που προσέφερε.

Oceanliner

John

JOHN and I are in our Dakota kitchen in the middle of the night. Three cats — Sasha, Micha and Charo — are looking up at John, who is making tea for us two. Διαβάζω το επετειακό άρθρο στους new york times, προφανώς γραμμένο από τη Yoko. Σκέφτομαι πόσο δύσκολο, σχεδόν απάνθρωπο, είναι να ζει κανείς με τις αναμνήσεις. Και μάλιστα όταν του ζητούν συνεχώς να ανακαλέσει κι άλλες. Κι άλλες. We just have to carry on.

Take me anywhere

To die by your side is such a heavenly way to die. Αχ, τέλειο.

Rev

You say you want a revolution. Well, you know, we all want to change the world.

Please, Mr. Postman

Έχω εικοσιπέντε αναγνώστες!

The downfall

Πρόσθεσα ένα ακόμα ενδιαφέρον μου στο fb. Τους λέω πως μ'αρέσει η ζωγραφική και η λογοτεχνία. Έκανα μόλις μερικά like σε φωτογραφίες της πορείας. Στάτους τρελό: θέλω να φύγω. Γαμάτα. Τα είπα όλα. Μου τη δίνει (demode φράση) όταν με πιάνουν κρίσεις ταυτότητας στο ναό και μπερδεύω εμένα και τους ΦΙΛΟΥΣ peri tinos prokeimai. Συνομιλώ για λίγο με τους ρέμπελους της παρέας καθώς μασουλώ το τοστ μου. Το ζήτησα χωρίς γαλοπούλα, απόψε ποναέι το στομαχάκι μου. Civil War μόλις στο ράδιο, έτσι. Ανοίγω tv. Φίλε, χαμός με τους τρομοκράτες. Και δες τους, μια χαρά προσωπάκια έχουν. Αναρωτιέμαι, δουλειά άλλη δεν έχουν; Πι χι, fb account δεν τους βρίσκεται; Ή μήπως να τους κάνω μια αναζήτηση στο search; Καλή ιδέα. Α, κι ένα άρθρο του Economist για μας. Πωω πώς μας παρουσιάζουν έτσι. Νόμιζα πως είχαμε ήδη πτωχεύσει. Όπα, κάποιος έγραψε κάτι του Σαρτρ. Like. Like και στους Kings of Leon (μα τι sexy ήχος πω πω πω). Φίλε, βρήκαν κι άλλη γιάφκα. Τασάκια και άδειο ψυγείο. 'Φαίνονταν φιλήσυχοι'.

Όσοι υπάρχουν γύρω στέλνουν αιτήσεις, αγωνίζονται για τις Πανελλήνιες, κλαίνε για την οικονομία ή δεν κοιμούνται το βράδυ. Μερικοί νιαουρίζουν γιατί δεν είναι χαρούμενοι με τον εαυτό τους, άλλοι απλά γκρινιάζουν. Σα να ενοχλούμαι σιγά σιγά. Γαμώτο, είναι αυτό που σου λέω, Σ. Παλιά είχα χρόνο να κάτσω και να ακούσω. Καθόμουν ώρες. Ξενυχτούσα με μερικούς. Τώρα όμως όχι. Πληκτρολογώ μόνο μια φατσούλα να χαμογελάει. 1.2 δευτερόλεπτα με παίρνει. Γαμώτο, γιατί έτσι;

Κορεσμός λέγεται. Τσσς, ή τουλάχιστον έτσι το λέω εγώ. Εγώ. Το τίποτα ανάμεσα στα κάτι.

As long as we are flying, this world has got no end

Δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί θέλω να ξεκινώ πάντα γράφοντας πως αυτές είναι περίεργες μέρες. Καμιά φορά, με αφορμή κι άλλα μπλογκς, σκέφτομαι πως η εστίαση του δικού μου παραείναι εγωκεντρική. Χθες επέτειος, αύριο επέτειος και δεν είμαι σίγουρη πως μπορώ να τα διαχειριστώ όλα αυτά. Το μόνο που ξέρω να κάνω είναι να αναπαράγω αποφθεύγματα που πιθανώς να έχουν ανακουφιστική δράση. Η μαμά είπε πριν λίγο καιρό πως αλίμονο σ'αυτούς που φεύγουν. Αντέδρασα αμέσως λέγοντας πως αλίμονο σ'αυτούς που μένουν (σκεπτόμενη τον πόνο, τη μνήμη και τα γνωστά) αλλά το καλοσκέφτηκα και πράγματι. Αλίμονο σ'αυτούς που φεύγουν. Το θέμα είναι πως εμείς μένουμε, και πρέπει να κοιτάξουμε να σωθούμε και να συνεχίζουμε να ταξιδεύουμε όπως θέλουμε(πάλι σαν τη Λίτσα του litsa.com ακούγομαι). Αυτός ο υπαρξισμός μου φταίει. Γι'αυτό τώρα διαβάζω τον Κλόουν, μήπως και ξεκολλήσω. Όχι βέβαια πως απαρνιέμαι τον Camus (mon amour). Τέλος πάντων, δεν ξέρω. Βέβαια, χθες βράδυ (προχθές τώρα) μου φάνηκαν όλα υπέροχα απλά. Ίσως επειδή βρισκόμουν ψηλά. Πραγματικά ψηλά.

Sky and Sand

in the nighttime
when the world is at it's rest
you will find me
in the place I know the best
dancin', shoutin'
flyin' to the moon
(you) don't have to worry
'cause I'll be come back soon

and we build up castles
in the sky and in the sand
design our own world
ain't nobody understand
I found myself alive
in the palm of your hand
as long as we are flyin'
All this world ain't got no end

in the daytime
you wil find me by your side
tryin' to do my best
and tryin' to make things right
when it all turns wrong
there's no fault but mine
but it won't hit hard
'cause you let me shine

This about the city

(η γαμάτη φώτο είναι του Moby)

Sundays

I'll never be your beast of burden.

Stairway to dawn IV

i like my body when it is with your
body


e.e cummings

Stairway to dawn III

Wander. Δεν υπάρχει ωραιότερη λέξη. Και πιο ουσιώδης.

Stairway to dawn II

Καταιγισμός αναρτήσεων. Τις πταίει; Oooh makes me wonder.

Stairway to dawn

Αυτό που ξαγρυπνώ μόνο για τις λέξεις κι όχι για κανένα μάθημα ας πούμε πρέπει να σταματήσει.

<(")

Έχουμε και κέικ και μηλόπιτα και γάλα. Και κάστανα. Αα σ'αγαπώ.

Golden oranges

Α μωρέ περίεργες μέρες ξανά. Πανέμορφο μεσημέρι, ήλιος και κρύο. Άκουγα silver apples και περπατούσα. Μόλις είχα αποχαιρετήσει. Το μεταβατικό ρήμα περιμένει να μεταβεί. 'Ποιον;' Δεν έχει σημασία. Ωραία ήταν. Πολύ ωραία. Γαμώτο.

More than a feeling

Facebook, μου την σπας.

It takes a lot to laugh.

It takes a train to cry.

Café de Flore

Καθίσαμε (από το 'καθίζω') στο Έτση, μέλι έσταζε η πόλη. Κι ένα και δύο, μας κοιτούσαν περίεργα οι τυπάδες, 'η ζωή είναι ωραία'. Βέβαια, απέτυχα να λύσω τα διλήμματά σου. Jean-Paul, λες το εξής: life has no meaning the moment you loose the illusion of being eternal. Απαρχή του υπαρξισμού, ή κάποια μορφή του. Κι όμως, ακριβώς επειδή κατανοούμε- ή τουλάχιστον προσπαθούμε να κατανοήσουμε- το αναπόφευκτο της λήξης και του τέλους, όλα αποκτούν νόημα.

Ο Καμύ περιγράφει κάποια διέξοδο. Είναι η λυρική εξέγερση ενάντια σ'έναν εξωτερικό κόσμο άδικο και παράλογο, έναν κόσμο απελπισμένο (από την εισαγωγή των Mirlitonnades του Beckett). Κάπως έτσι γινόμαστε ρέμπελοι κι εμείς.

Ένα σε λέω, φιλενάδα. Every road is a good road. Σ'ευχαριστώ που ανέχεσαι την αμφισημία της μεταμοντερνιάς μου. Ένα τίποτα...

Sivert

Into the sea we made love. We made waves.

The Vast Structure of Recollection

Τραγουδάρα ο τίτλος! Όπως είπα σε ένα φίλο, θα ήθελα να είναι το soundtrack της ζωής μου. Ρέντα κι όρεξη απόψε. Η μία ανάρτηση διαδέχεται την άλλη, κακογραμμένες όλες αλλά δοκιμάζω το νέο μου ύφος. Αυθόρμητα, ξεφορτώθηκα το κάπως πιο επιτυδευμένο στάιλ. Πολύ μ'αρέσει.

Τι διάολο είναι η μνήμη. Δεν ξέρω τι λένε, αλλά μου φαίνεται πως είναι κυρίως πίκρα.

I love

Κι όλα αυτά τα καλά σε μια περίοδο που λίγο πριν κοιμηθώ, κι αμέσως μόλις ξυπνήσω λέω, φακ μι, θέλω να πάω στην εξοχή!

Vast knowledge/Thursday 2 AM

Η λέξη της ημέρας είναι 'φούσκα'. Ίσως και 'bubble' επειδή η Σία την άρθρωσε στα αγγλικά. Μιλώντας με τα κορίτσια για τον υπαρξισμό και την ευτυχία της γνώσης του τέλους, η Νίκη χρησιμοποίησε τη λέξη για την περιγραφή της ζωής μας. Αν είναι δυνατόν, δύο η ώρα τη νύχτα θέλω να κατασκευάσω κακές μεταφορές; Η Σία ήθελε να διακόψει τις συζητήσεις μας στην παραλία, κατά τη μία, για να θυμίσει πως αύριο έχουμε μελέτη. I'm sorry to destroy your bubble. Σκέφτομαι πως παρά τη βρώμα του Θερμαικού, την αγαπώ αυτή τη θάλασσα.

Ήταν μια ωραία έξοδος. Μια επιστροφή στην πόλη που ήξερα. Μου θυμίζω τις αμπελοσοφίες κάποιων σίριαλ σαν το singles και litsa.com, αλλά εάν υπάρχει κάποιο επιμύθιο, αυτό είναι πως η πόλη είναι οι άνθρωποι. Και οι άνθρωποι είναι η πόλη. Τα πάντα είναι οι άνθρωποι.

Οι ουμανιστικές μου διαθέσεις οφείλονται σε μερικές διαπιστώσεις. Ακόμα και σε πόλεις που έχουν βομβαρδιστεί και που πλήττονται από μαλάκες πολιτικούς και κακές πολιτικές, ακούγεται μουσική. Μπλουζ, ροκ, εξπεριμένταλ. Τι ξέρω κι εγώ. Θέλω να έρθει το καλοκαίρι. Και θέλω να γράφω ωραία. Τι διάολο είμαστε...

Ο κύριος στην απέναντι πολυκατοικία κάθεται ολημερίς κι ολονυχτίς στο μπαλκόνι.

Humor II

Humor is the only possibility we possess of healing ourselves.

ΑΛΟΝΕ

Κάτι δεν πάει καλά, και με κάποιες περίεργες νύχτες έρχεσαι αντιμέτωπος. Χρησιμοποιείς το β' ενικό για να αποφύγεις συναισθηματισμούς και προσωπικές εμπλοκές. Όπως πάντα χρησιμοποιείς τους πληθυντικούς σου. Σα να σε ενοχλεί η κάποιου είδους αποκλειστικότητα του ενικού. Φαντάζεσαι τη θνησιμότητά του, γι'αυτό. Η θνησιμότητα της μονάδας. Μόλις έφτασες σε κάποιο συμπέρασμα, που βιάζεσαι -ξέρω- να σκορπίσεις. Είναι σκληρό (αν και υπάρχουν και δυσκολότερα στον κόσμο τούτο) να μην ανήκεις ούτε υπό σελήνη ούτε κατά τη χαραυγή.

Humor

Humor is the only possibility we possess of detaching ourselves - yet only after we have surmounted, assimilated, taken cognizance of it - from our tragicomic human condition, the malaise of being.

Eugène Ionesco

Light

Για μια φορά ας ετοιμαστώ από βραδύς για την επομένη.

Problemo

Εντόπισα μόλις δύο προβλήματα. Λοιπόν, με συνοπτικές διαδικασίες, το πρώτο είναι πως θυμάται κανείς με κάθε λεπτομέρεια τα βράδια του Αυγούστου. Το δεύτερο είναι πως θυσιάζω καθημερινώς νόημα και περιεχόμενο στο βωμό (τι εκφράσεις!) μιας κακοφτιαγμένης κι ενίοτε γοητευτικής ρητορικής. Μα ποια είμαι τέλος πάντων; Courier from next time γιατί το παραέχεσα. Dot.

Spoken word

Τι έμαθα σήμερα. Ο Sage Francis γεννήθηκε, μεγάλωσε, μεγαλώνει στο Providence.

Treffpunkt

Count your skies

Εγκώμιον Πόλεως

Η ρητορική της πόλεως. Η εισαγωγή του Ντίκενς, λέει, στο Bleak House είναι φαινόμενο της εκβιομηχάνισης. Μια εκβιομηχανισμένη Ευρώπη ξεκινά να μισεί την πόλη, και να εθίζεται στα τοπία αυτής περισσότερο. Σχέση συνηθισμένη.

Αν έκλεβες τους χάρτες μου, θα νοσταλγούσες τις μητροπόλεις. Τις νοσταλγώ, τις αγαπώ. Ο έρωτάς τους μια πληγή.

(Διαβάζω -θέλει χρόνο, δεν είναι εύκολο- το Δοκιμασία της Ανάγνωσης, της Τζίνας Πολίτη, εκδόσεις Άγρα. Από κει δηλαδή η, ας πούμε, έμπνευση.)

St. James Infirmary

Ό,τι με σώζει κάτι τέτοιες Κυριακές.

Mark Rothko

Four Darks in Red

Friday night

Τριζόνι στο μπαλκόνι. Τι ωραία.

Monday again

Τρεις δραστηριότητες σε μία πόλη για την οποία δεν είμαι πλέον σίγουρη. Απόψε στη Ναυαρίνου, προς στιγμή τη νοστάλγησα. Ήδη. Ήβη.

Saturday dawn2

Κίτρινο το σούρουπο, κι εμείς ψαχνόμαστε. Από δω, από εκεί κοιτάμε. Λιώνουν τα βλέμματά μας στα παράθυρα, τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή.

Saturday dawn

Κι είπε το θάνατο αρχή
Τον έρωτα είπε φόβο
Την πόλη έλεγε σιωπή
στη θάλασσα είδε δρόμο.

Wednesday

Το μαντήλι του Γιάννη μόλις άκουσα πως το λέρωσε η ξενιτιά.

οο

Είμαστε πάνω κάτω 6.869.300.000.

Another Monday

Ένα ακόμα μεσημέρι Δευτέρας. Πρώτη μέρα σχολείου. Dub FX, παρουσιάσεις ιστορίας και επιστροφή σε ντάντα χιούμορ. Κι ο Καλιγούλας συνειδητοποιεί ότι men die; and they are not happy.

Monday

Θέλω να κάθομαι ολημερίς, να διαβάζω Camus και να ακούω Brian Eno.

Fantastico

Έχω παρακολουθήσει αρκετά live, ειδικά τον τελευταίο χρόνο που ξεμυτούσα αλλιώς. Οι Bonobo ήταν σπουδαίοι στην αρχή του καλοκαιριού. Στην αρχή του φθινοπώρου, ο Larry Gus με τους Φανταστικούς Ήχους με μάγεψαν. Οι μουσικές τους ήταν ταξίδια (Σ, εσύ το είπες). Αγάπησα την electro. Επεισοδιακή βραδιά... Κάτω από τους τρελαμένους προβολείς, κατάλαβα. Σ.

Inquiry

Μπορώ να ταξιδέψω χωρίς συνοδοιπόρους;

After Midnight

The Black Keys - Too Afraid to Love You

All those sleepless nights
And all those wasted days
I wish loneliness would leave me
But I think he's here to stay
What more can I do
I'm wringing myself dry
And I can't afford to lose
One more teardrop from my eye

Πολύ ενδιαφέρον άσμα. Κακώς τώρα προσθέτω λέξεις, περιττεύουν και χαλάνε την αίσθηση. Blues Rock.

One way to alleviate the pain

Λένε για τη θάλασσα

Πάρε με μαζί σου στο Μπεϊρούτ
λένε για τη θάλασσα
πως πνίγει τη μνήμη.


Μαρία Καραγιάννη

Alone in da city

Τι πιο θεραπευτικό από ένα brainstorming, και τι πιο κακό από έναν συγγραφέα (τουλάχιστον γράφοντα) που ενδιαφέρεται για τον εαυτό του και την επιβίωσή του. Ας αγνοήσω λοιπόν τους αναγνώστες (ποιους;) κι ας παραθέσω σκέψεις τις στιγμής. Τόσο σκόρπιες. Στο ζεστό δωμάτιο με την ανοιχτή μπαλκονόπορτα και το πράσινο της λεύκας ανακαλλώ αστείες στιγμές με φίλους από τον Αμερικάνικο νότο. Awesome accent! For real! Μάιν; Δε χέβι γκρικ άξεντ; Άρ γιου σουρ; Σουρ σουρ; In da city... ποια πόλη; Της Βαλαωρίτου, απόψε θα χορεύουν κάτω από την πανσέληνο. Γιατί επιμένω να σκέφτομαι την εξοχή; Εν πάση περιπτώσει, θα βοηθήσουν τα λατινικά ρητά και σε λίγο θα ξεκουνηθώ από την καρέκλα, θα τελειώσω τα διαβάσματα και θα βγω να αναπνεύσω. Θα ψάξω για καμία Παράλλαξη. Παραλλαγή. Κοσμοσυρροή στο σούπερ μάρκετ, και μετά στο λεωφορείο. Τότε με τα πόδια. Όχι από την παραλία. Μέσα από τα στενά. Τόσο στενά κάποιες στιγμές. Κι όμως, κάποια από εκείνες τις ώρες νιώθω πως - μισό λεπτό, εδώ θέλει Camus- 'ανοίγω την αγκαλιά μου' στον κόσμο. Τόσο τρυφερή η αδιαφορία. Τέλος πάντων, τι έλεγα; Ελαφρά τη καρδία. Ποιο αμάρτημα; Μακάρι να μπορούσα να συνθέσω μουσική. Ή να ζωγραφίσω. Ή να τραγουδήσω! Ή να χορέψω. Ή να γράψω. Και τώρα σκέφτομαι λίγο -μισό λεπτό παρακαλώ. Καρυωτάκης! Ανοίγω το τετράδιο... ένα λεπτάκι. Έρχομαι (νομίζει πως ο χρόνος είναι απεριόριστος. Καλύτερα να μη μάθει την αλήθεια). Ήρθα. Λοιπόν. Έκανα λάθος. Έσφαλα. Άλλο νόμιζα. Δεν πτοούμεθα. Δεν έχουμε άλλωστε την πολυτέλεια. Δηλαδή, την έχουμε αλλά είναι δύσκολο να τεθεί σε εφαρμογή. Εν πάση περιπτώσει ξανά. Το ποδήλατο έχει μια πολύ ενοχλητική αλυσίδα. Σοβαρή είμαι, σκέφτομαι κάτι τέτοιο να το δημοσιεύσω; Τέτοια έκθεση, μα γιατί; Λοιπόν, το κείμενο είναι ενδεικτικό του κορεσμού τον οποίο υφίστανται οι νέοι των πόλεων. Οι νέοι στις πόλεις. Οι νέοι προτείνω να πάνε στις θάλασσες και στα βουνά και να μην ξαναγυρίσουν πίσω. Οι αστικοί τους συλλογισμοί θα κρατήσουν καλά κι εκεί. Και από τι προέρχεται ο κορεσμός; Από την αντιπαράθεση. Ποια αντιπαράθεση; Μάλλον όχι, την αντίθεση ήθελα να πω. Ποια αντίθεση; Την αντίθεση - την τραγική αυτή (ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ;) αντίθεση- μεταξύ των ανθρώπων γύρω, στα άλλα κουτιά, και των ανθρώπων μέσα στο δωμάτο με την ανοιχτή μπαλκονόπορτα και το πράσινο της λεύκας.

Albert Camus

Ο έρωτας που δεν αντέχει στην αναμέτρηση με την πραγματικότητα δεν είναι έρωτας. Τότε, όμως, είναι προνόμιο των ευγενών ψυχών να μην μπορούν να αγαπήσουν.

George Braque

Reality only reveals itself when it is illuminated by a ray of poetry.

Transatlantic

Let it go for undefined moods I won’t try to speak all I know is that at this very moment my eyelids are heavy and I seek for words to come easy and define the undefined mood. I sense everything to its absolute and highest form, I am fully aware of every little fly and dry I lull myself to the wide night. How oddly do the dark hours carry the exact sentiments, for which I will never be able to speak.

Olive trees

The walls melt. The corners disintegrate. Liquid conquers the form, I will cry someday. Ta ra ta ta. How wistful is the heat.

Teany

Σε εννιά μέρες χαιρετώ τον κόσμο τούτο για άλλους. Έτσι, για να κατακτήσω τον πολυπόθητο και τιμητικό τίτλο του ταξιδευτή. Νέα Υόρκη. Θα πάω στο cafe του Moby!

Φαινόμενα των καιρών

stressedstressedstressedstressedstressedstressedstressedstressedstressed
stressedstressedstressedstressedstressedstressedstressedstressedstressed
stressedstressedstressedstressedstressedstressedstressedstressedstressed

René Magritte

Me

Όταν ένα φεγγάρι (νύχτα ήταν) αποφάσισε πως καιρό υπήρξε μόνος, ξεκίνησε να γράφει. Και για πρώτη φορά όσα έγραψε τα ταχυδρόμησε. Ήταν ένας πάκος. Πάλι κράτησε μερικά για τον εαυτό του, συνήθεια παλιά που μάλλον δεν θα πεθάνει ποτέ, αλλά την πλειοψηφία των γραπτών τη μοιράστηκε. Δεν άλλαξε το παραμικρό. Ήθελε ο παραλήπτης, ο συγκεκριμένος παραλήπτης, να διαβάσει όλες τις ολόδικές του λέξεις, όπως ακριβώς τις σκέφτηκε.

Statement

οι χειμώνες μου δεν με εγκαταλείπουν
και το καλοκαίρι ψυχρό
θλιβερό.
'δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε'.

Name it

Πού να μαζεύεις
τα χίλια κομματάκια
του κάθε ανθρώπου

In retrospect 2

Κι όμως. Ο ίδιος δήλωνε ευτυχισμένος. Στα γραπτά του.

In retrospect

Διάλεξε τη μέρα κι έφυγε όπως έπρεπε. Το τέλος του προσφερόταν για τους πιο θλιβερούς απολογισμούς.

Garrulous

μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα

Jacques Prévert

As he falls
the money rolls around on the floor
and the flowers fall
with the man
with the money
and the florist stands there
as the money rolls
as the flowers ruin
as the man dies
it's obviously all very sad
and she really should do something
this florist
but she doesn't know how to go about it
she doesn't know
where to start

Francium

Είναι ένα από τα τρία τελευταία υποουράνια στοιχεία που ανακαλύφθηκαν. Είναι ραδιενεργό μέταλλο, επικίνδυνο για τον άνθρωπο και δεν απαντάται ελεύθερο στη φύση λόγω της δραστικότητάς του. Και είναι το αγαπημένο σου.

(:

Βλέποντας (τα) χρώματα. Απολογισμός Μαρτίου. Άφησέ με να'ρθω μαζί σου.

Musika

Κολλεκτίβες. Περιγράφονται οι νότες, ακούς τις λέξεις. Indie, electro, ambient, jazzy ήχοι από οπαδούς (θιασώτες τσσς) του είδους. Και θα ονειρευτείς τη φυγή. Κτίρια, υπόγεια, βεράντες, ταράτσες, πυλωτές, δωμάτια μικρά μεγάλα ξέχασα. Νύχτες. Φεύγουμε;

collective-music.blogspot.com/

Yes!

Φεύγουμε;

Lady Gaga

Θα συμφωνήσω με το τατουάζ της. Στο 'Γράμματα σε έναν νέο ποιητή', ο Ρίλκε γράφει: Εξομολογηθείτε στον εαυτό σας: Θα πεθαίνατε τάχα αν σας απαγόρευαν να γράφετε; Τούτο αναρωτηθείτε την πιο σιγηλή ώρα της νύχτας'. Αυτές οι λέξεις είναι γραμμένες στο χέρι της. Ζήλεψα.